Kerrie en kokos

Smaken verschillen - daar heb ik al over geschreven. En dat is een gegeven in alle gezinnen en samengestelde groepen.

Ga maar een met een gezelschap van 6 of 10 mensen aan tafel zitten.

Luister naar hun voorkeuren, opmerkingen of keuzes die ze maken uit een menu.

Het kan mooie en interessante gesprekken opleveren. Diepgaand of zwart/wit. De spreuk ' wat de boer niet kent...' leeft nog steeds. Ik heb ook gemerkt dat het vooral in de jonge kinderen leeft.

Maar hoe kan je een smaak leren kennen, waarderen of zelfs aanleren als je die kans of mogelijkheid niet hebt gehad?

In de jaren 60 was de keuken keus behoorlijk beperkt.

De nasi/bami, loempia en saté gerechten naast de Nederlandse keuken.

Ja uiteraard waren er uitschieters, maar dit was toch echt de Nederlandse norm.

Wat een wereld van verschil met nu.

Ik prijs mezelf gelukkig dat mijn ouders ons als kinderen veel smaken lieten proeven.

De maaltijden liepen ook niet altijd zonder mopperen. Dan kwam de uitspraak " vroeg niet of je het lekker vond, opeten of naar bed'. En dat was het dan. Opeten of naar bed. Geen dreigement - gewoon een (door mij in ieder geval) ervaren  gegeven! Zou dat nog gebeuren???

Een bord erwtensoep kon hevige discussies teweeg brengen- alleen wij noemde het toen SNERT! Ja wat klinkt aantrekkelijker? Ik lustte wel doperwtjes maar SNERT....!

Enfin, waar ik naartoe wilde is dat we tegenwoordig zo'n gevarieerde keuken assortiment hebben om van te kiezen, om onze kinderen van te laten proeven en leren kennen. Het is spannend, interessant, onbekend, uitdagend.

Ik pleit voor variatie op het bord - dat betekend voor  diegene die verantwoordelijk is voor het op tafel zetten van een maaltijd  - een uitdaging om zich te verdiepen in de diverse keukens, kruiden en smaken. De informatie bronnen zijn ook rijkelijk aanwezig via Internet en de ontelbare boeken om het maar niet eens te hebben over de supermarkten met hun bladen met wekelijkse recepten aanbod.

Afgelopen maandag had ik zo'n dag. Ik wist niet precies waar ik 'zin' in had. Ik ben in het bezit van meerdere boeken, ipad op aanrecht momenten en namaak ideeën. Toch liep ik nergens warm voor.

Ik wilde een gekruide kerrie-achtige smaak. Zonder iets te raadplegen behalve mijn geheugen en smaakpupillen ging ik 'iets' maken.

In een pannetje wat kokos olie, kardemon, knoflook, kurkurma, serehpoeder ( citroengras) beetje zeezout, koriander ( gemalen en zaad). Even roeren met pollepel. Daarna wat kokosmelk toegevoegd en 1 eetlepel bloem. Ik had wat groentesoep in de pan - daar haalde ik wat vocht uit en voegde het aan mijn sausje toe. Oh de geur. ( Waarom geen verse kruiden - nog niet in huis na een week of 5 weg geweest te zijn.)

Als groente had ik kleine worteltjes beetgaar gekookt. Die gingen in de saus. Rijst was klaar en de kippen hapjes ook.

Op bord rijst, kip en daarover deze super heerlijke zelf verzonnen kerrie-achtige saus met worteltjes.

Daarbij een frisse salade met veel komkommer, snoeptomaatjes, uitjes en frisse dressing. Ha dik het nou maar vastgelegd met een foto moment. Niet alleen rook het heerlijk- het zag er nog aantrekkelijk uit ook!