Pret en frustratie

Het was met gemengde gevoelens dat ik zaterdagmiddag op de bank neerplofte. Dit als een resultaat van uren in de keuken staan- met plezier maar ook een dosis frustratie. Er was het een en ander zeer goed gelukt - maar er was ook iets helemaal fout gegaan. En daar kan ik zo slecht tegen. Vooral als ik even niet kan bedenken waarom!

Ik zou 3 taarten bakken voor een vriendin. Haar tijd was zeer beperkt en ik hou van bakken - dus hielp ik haar een handje. Ook zou er bij ons eet bezoek komen. Ik moest toch al in de keuen staan. Leuk toch?!

De carrot cake- geweldig gelukt, de chocolate cake ook. Maar wat mijn verbaasde, de taart waar ik het minst over in zat, de cheesecake, dat was HET probleemkindje. Als eerste aan de beurt. Moet het langste 'staan'. Gelukkig maar. Want achteraf, had ik die keus niet gemaakt, was het helemaal een drama geworden. Nu had ik tijd om opnieuw een poging te doen. En op het nippertje klaar. Maar nog niet helemaal tevreden. Door het 'te snel' moeten- was de bodem op z'n minst 'slechts' geslaagd.

Wat de frustratie mij wel heeft opgeleverd is anders te kijken naar mijn planning. Ik had de cheesecake de dag van te voren kunnen maken. Dan was er meer tijd geweest  'voor het geval dat!' Alleen ik wilde alles die dag overhandigen- vers van de pers. Nou, dat was dan dat!

De maaltijd daarentegen - oh wat een vreugde en plezier. Allerlei gerechten niet eerder of maar een keertje eerder gemaakt. Alle (vegetarische) gerechten werden met oohs, aahs, mmmmmms opgepeuzeld. Wat een geweldig gevoel was dat. Onze gasten hadden het echt naar hun zin - en wij ook.

Ik heb gelukkig de teleurstelling van de cheesecake achter mij kunnen laten. Wat ik wel ga doen - en jammer maar hoor lieve echtgenoot, ik ga weer een paar nieuwe cheesecake recepten uitproberen om teleurstelling te voorkomen. Het zat mij al niet lekker - nu ga ik een 'mislukking proef' recept zoeken waar ik zelf vertrouwen in heb. Een die ik in een handomdraai kan maken zonder zorgen. In al de jaren dat ik cheesecakes bak - is dit mijn eerste en slechtste ervaring geweest. Dat overkomt mij niet weer. Gelukkig houd ik van een uitdaging. Het komt helemaal goed met mij!

Even geen geuren maar er moest wel wat gebeuren

Hoeveel uren ik in de keuken doorbreng zou ik niet kunnen raden. Soms heel veel - en er zijn ook dagen van 'eventjes niet'. Dan komt er wel eten op tafel- en lekker ook, maar minder uitgebreid of bijzonder. Meer gerechten waar ik niet zoveel bij hoeft na te denken. Net als vandaag, ik kook stampot. Bakken doe ik vandaag niet evenals iets fabriceren, uitproberen of proeven. Vandaag laat ik mijn keuken even voor wat het is - keurig netjes dat wel.

Want gisteren was ik bijna de hele dag met de keuken bezig. Totaal ongepland. Ik zocht een plekje voor mijn nieuwe glazen schalen. Ja, dan weet je het al he! Dan moet er wat geruimd worden. Na de pantry eens goed bekeken te hebben dacht ik, " dit kan anders!"

Drie jaar geleden heb ik deze keuken ontworpen. Ik heb een hekel aan kasten aan de muur. Iedere keer je hoofd iets naar achteren houden omdat het kastdeurtje openstaat of moet. Of de hoogte is net niet goed. Bah, niet mijn ding. Dat komt ook omdat ik iets heel anders gewend ben. In Nieuw Zeeland had ik een pantry. Een voorraad kast die groot genoeg was om bijna alles wat  in de keuken nodig was, te bergen. Op aanrecht hoogte dan ook een plank met stopcontacten voor mijn keukenmachines. Ik ben daar regelmatig verhuisd en telkens bouwde mijn toenmalige man mij een nieuwe keuken. De laatste was rond 1995. Ik had toen al lades onder het aanrecht. Geen kastjes meer. Niet meer op mn knieën te moeten om iets uit een ver weg donker hoekje te plukken. La open trekken en pakken maar. Heerlijk.

Maar enfin, dat was toen. Dit is nu. Het keukenbedrijf had de kast uiteraard niet in hun bestand of ontwerp. Daar werd een oplossing voor aangedragen door ons. De aannemer maakte dus de binnenkant en zij zouden de buitenkant verzorgen. Moet wel passen allemaal natuurlijk. Wat een heerlijkheid. Mijn vriendinnen zijn er ook van onder de indruk- en ik heb een hoek in de keuken zo goed benut- daar ben ik tot de dag  van vandaag nog trots op.

Ook pantries raken vol... en hebben aandacht nodig. In onze wijk is nu een Avantage Supermarkt gekomen. De afgelopen maanden heb ik wat punten gespaard en nieuwe ovenschalen kunnen bemachtigen. Uit met het oude en in met het nieuwe. Alleen, nu ik al bijna drie jaar in de keuken bezig ben, had ik wel zoiets van, hmmm, misschien toch dit hier en dat daar. En 5 uur later was de klus klaar. Niet dat ik 5 uur voor de pantry nodig had, maar van het een kwam het ander. In de hal is een kast met wat 'versier' spul. Ik zet tegenwoordig geen 'sfeer/jaargetij' dingetjes meer neer. Dus alle herfst, Pasen en dergelijke dingen mochten weg. Er kwam meer ruimte voor mijn taart borden en dienbladen.... de vazen goed bekeken en weggedaan wat overbodig was...en ga zo maar door.

Het ruimde zo lekker op. Ongepland en toch doorgezet. Wat een tevreden en trots gevoel. Het eten werd pas laat opgediend. Maar klachten daarover kreeg ik niet. Alles stond er weer strak en verzorgd bij, en in de gang staan nu bakken die naar een goed doel gaan! Opgeruimd en bevrijd van het onnodige. Toch leuk dat ik er wel iemand anders blij mee kan maken.

Niks mis met oude recepten

Heel Holland Bakt ( weer).

Als kind was ik gewend aan de geuren van verse baksels die mijn ouders creëerden. Appeltaart, Paasstol, krentenbrood en kruidkoek. Ik ruik ze nog als ik mijn ogen sluit. Ik ben in 1953 geboren - in die periode moet je denken. Klein keukentje zonder fratsen. Men was al blij dat ze een huis hadden laat staan een keuken. Wij hadden zelfs een kleine smalle tafel in de keuken waar we aan konden zitten voor een boterham maaltijd. Knus, vooral met 4 kinderen! Nou ik maak een grap - krap is een betere omschrijving, toch wisten we niet beter. Broers en zussen deelden een slaapkamer en de vloer in de huiskamer was je speelterrein. Meestal geen tv. Dat was voor de 'hogere' inkomens. Ook geen koelkast. Wat echt koud moest blijven ging zomers in de kelder en s'winters in de schuur.

Bakken, koken. Het moest een hele zeldzame viering zijn om naar de bakker te gaan voor iets lekkers 'voor bij de koffie'. Huzaren salades, eiersalades, hapjes enz. werden ook door moeders handen bereid. Als kind werd ik daar dus al vroeg aan blootgesteld. Meehelpen mocht.

Zo heb ik ook mijn kinderen groot gebracht. De keuken was een leuke plek om te mogen zijn. Ik ben trots op de talenten die zij hebben ontwikkeld en nu zelf ook weer doorgeven aan hun kinderen. Twee jaar geleden heb ik nog macarons gebakken met mijn toen 9 jarige kleindochter. "Toe oma, zullen we macarons maken. Die zijn zo lekker." Nou daar ga je dan- samen de keuken in met je kleindochter die op bezoek is uit Nieuw Zeeland.

Ik bak dus en kook graag! Krijg er energie van. En onlangs ben ik meer met de oudere recepten aan de slag gegaan. Mijn verzameling bestaat veelal uit Engelse recepten. Ik heb 30 jaar in Nieuw Zeeland gewoond en de recepten stammen nog uit die en een eerdere periode daar als kind. Op school gingen we op kookles. Ik heb zelfs mijn eerste kookboekje nog.

Mijn dochter was ook iemand die graag, als ze ergens wat lekkers op had, het recept vroeg. En zo ben ik aan een chocolate cake recept gekomen die ik in die 30 jaar als moeder zo vaak hebt gebakken dat ik het uit mijn hoofd kende. Nu ben ik alweer 17 jaar terug in Nederland en is het eindelijk een keertje op tafel gekomen. En ik moet zeggen - voor herhaling vatbaar. Hopelijk lukt het mij weer om het recept uit het hoofd te kennen.

Zo ook mijn allereerste en meest gewaardeerde Carrot Cake. Het was 1982 en ik kocht mij eerste magnetron. Een vooruitstrevende Nieuw Zeelandse bakster met een van de eerste tv shows bracht speciaal voor dit nieuw keuken apparaat een kookboek uit met daarin dit recept. Geweldig. Ik durf niet eens te raden hoe vaak ik het gemaakt hebt.

Nu heb ik geen magnetron meer. Helemaal niet nodig. Ik ben tevreden met mijn oven en zeker ook mijn inductiekookplaat. Ik kan er alles mee wat ik wil. tJa, is een recept van een magnetron dan wel bruikbaar. Jazeker. Alleen de kooktijd en temperatuur uitvogelen en " Bakken maar!"

Hier dan een tweede recept 'uit mijn oud recepten collectie' die net zo lekker is als dat het was....!

Carrot Cake - by Alison Holt ( and adapted by Anita)

Net als bij de chocolate cake in de vorige blog- de maten zijn met gebruik van de maatbekers ( cups) en maat lepels ( measuring spoons) uit deze keuken.
tsp= teaspoon - TBSP = tablespoon

In een grote kom zeef en meng goed:
1+1/2 cups bloem - 1+1/2 tsp Bakpoeder - 1 tsp Baking Soda
1/2 tsp zout - 2 tsp kaneel - 1/2 tsp kruidnagel - snufje nootmuskaat
Voeg toe: 1 cup donkere bastaard suiker en 1/2 cup witte suiker. Meng goed

Combineer 3/4 cup olie met 3 eieren- kluts dit mengels los en voeg aan droge ingrediënten toe.

Voeg geraspte wortels ( 2 cups) en 1/2 cup gehakte walnoten en 200 gr fijn gehakte ananas toe ( zonder sap). Meng dit eerst en voeg aan het beslag toe. Roer goed.

Giet mengsel in 23cm doorsnee springvorm. Bak op 165/170 graden voor ong 55/60 minuten of totdat baknaald schoon uit de taart komt. Baktijd afhankelijk vochtinhoud van ananas en wortel.

Terwijl taart in de oven maak de topping bestaande uit Philidelphia (of andere cream cheese merk), poedersuiker ( naar smaak) en wat citroen rasp.

Na afkoel periode besmeer de taart met de topping, en decoreer met walnoten geraspte wortel of gecarameliseerde sinaasappelschil.

Smakelijk smullen!!

Uit het oude receptenboek

Het was een keuken dag vol verrassingen afgelopen dinsdag ( gisteren).

Mijn week was al een moeizame. Ik probeerde er het beste van te maken maar lichaam en geest gaven even niet thuis. Na veel gebeurtenissen beide goed en verdrietig, had ik schijnbaar even rust nodig. En dat heb ik geweten. Aan de positieve kant, mijn man zijn broer en een jeugd vriend gingen met z'n drietjes een aantal dagen weg, naar Budapest. Ik had het rijk alleen.

Op de vrijdagavond heb ik twee kleine gerechtjes van MasterChef Australië gemaakt. Die en anderen waren de donderdagavond aan bod gekomen en leek me leuk om er een paar van te proeven. Ik heb twee kookboeken van Yotam Ottolenghi en hij was deze kookweek aanwezig in het programma. Zijn boeken Plenty en Plenty More zijn geweldig. Vol ideeën en inspiratie.

Enfin, dat was vrijdag. Verder heb ik geen gekke dingen uitgehaald. Geen energie. Toen kwam dinsdag. De mannen zouden rond 12:00 op Rotterdam vliegveld aankomen en naar huis rijden. Ik stuurde een bericht dat de koffie bruin zou staan met wat lekkers erbij. Maar wat??

Ik wilde iets anders dan de 'gewone' recepten die ik meerdere malen al hebt gemaakt- uit gemakzucht meestal. Bekend dus snel klaar. En opeens wist ik het. De stem van mijn dochter klonk in mijn hoofd, " mam, bak die taart van Mrs Strong". En ik had mijn antwoord.

Eerst mijn met de hand geschreven, en blaadjes uitvallende recepten mapje pakken. Er valt van alles uit. Moet ik ook eens aanpakken die rommel. Ja hoor, daar is de bladzijde. Nog intact.

Ik lees het even door. Dat is lang geleden. Mrs Strong is de moeder van mijn dochter haar vriendin. Soms in het weekend bleef ze daar wel eens slapen en visa versa. Zo deelden wij moeders elkaar's  dochters. Het bleek dat mijn dochter helemaal weg was van dit recept en het zelfs daar meerdere malen had gemaakt. Op een dag kwam ik thuis en had ze de taart gebakken om mij te verrassen. Daarna maakte wij deze taart regelmatig omdat het luchtig en erg smakelijk was. De creme vulling ook. Even terugdenken. Wanneer heb ik deze nou precies gekregen? Ja, volgens mij in 1986of was het '87. En te bedenken dat het toen al geen nieuwe uitvinding was. Blijft goed.

Allerlei herinneringen kwamen boven drijven. Dit recept trok mij helemaal terug naar de tijd dat de kinderen nog kinderen waren en niet zelf kinderen hadden. Naar een periode waarin ik niet wist waar ik echt thuis hoorde. Ook een onzekere tijd van gezondheidsproblemen - en dat er een operatie nodig was om herstel in te zetten. Van alles kwam weer even langs.

En nu, stond ik in 2017, in een keuken in Dordrecht, te bedenken wat ik bakken kon voor mijn huidige echtgenoot, diens broer en hun jeugd kameraad. Hoe bijzonder kan een leven lopen?

Ik moest nu wel snel aan de slag anders zijn ze thuis voordat de taart gaar is.

Hier het recept- en ik zou zeggen, Smakelijk voor straks.

Mrs Strong's Chocolate Cake

6oz/ 170 gr boter - 1 cup/200gr suiker - 1/2 tsp gemberpoeder = In mixer tot luchtige massa kloppen

2 eieren - 2 dsp/dessertlepels stroop - 1 tsp kaneel en 1 dsp/ dessertlepel cacao voeg toe aan boter mix.

Vouw dan de 2 cups/260 gr bloem met 1 tsp bakpoeder in

Als laatste voeg een kopje lauwwarme melk met 1 tsp Baking Soda en meng luchtig totdat er geen klontjes meer zijn.

Bak in rond bakblik 350⁰ /165ⅽ voor ong 40-45 minuten of tot prikker schoon uit het baksel komt.

Ondertussen mix - 4 TBSP/60 gr boter 4TBSP/50 gr bastard suiker ( en optie 1 tsp cocao) tot glad en luchtig. Voeg dan 1 tsp gelatine opgelost in 1 dsp koud water en wat druppels vanille essence toe.
Maak hiervan een gladde massa. (Beetje als Nutella pasta dikte).

Na afkoelen snij taart door midden... beleg met de creme. Bestrooi met poedersuiker.

Pppssst! Niet doorvertellen hoor maar ik heb toch iets toegevoegd. Een half theelepeltje gemalen kruidnagel. Opeens wist ik het weer onder het bakken. Staat niet op de pagina. Dat krijg je als je iets eigen wil maken he! 😋

Meet maten waren engelse, ik heb ze omgezet. De meetbekers ( cup) en tsp (theelepel) zijn dus ook van keuken hulpmiddelen die ik in NZ ook al gebruikte.

Je zou denken- nou dat is het dan...nee hoor. Maar dat verhaal is voor de volgende keer!

Een hele uitdaging- een Mezze Feast neerzetten

Wie gisteravond ( 12 oktober 2017) naar Masterchef Australië heeft gekeken heeft nu nog ( volgens mij) de beelden vers in het geheugen staan. Misschien, net als ik, zijn ze er nog mee bezig.

Wat is een Mezze Feast? Mezze betekent gerecht. 

Wat een heerlijke, smakelijke en ongelooflijk leuke gerechten kwamen voorbij. Voor de deelnemers aan deze opdracht was het meer een kwestie van overleven, aanpoten en doorzetten. Zij stonden in de gevaren zone en moesten de jury bewijzen van hun kennis en kunnen om in de strijd te blijven. Ik zat op het puntje van mijn stoel. Wie zou weg moeten?

Het lijkt bijna onmogelijk om deze 5 gerechten in 1 uur met smaak en allure op te dienen. Toch is het een deelnemer helemaal gelukt. Ik heb daar bewondering voor. Voor de andere twee sta ik ook paf hoor, maar helaas, er moet, bij zo'n afvalronde altijd iemand naar huis. En toen kwam echt het element 'opdienen met allure' als grootste reden van vertrek aan bod. Want, je eet ook met je ogen.

Alle gerechten spreken mij aan. Ik heb dus ook voorgenomen om dit feestelijke maal na te maken. De recepten heb ik afgedrukt, de ingrediëntenlijst ook. Het is nogal wat. Er staan 26 beschrijvingen bij en een hele waslijst boodschappen. Voor mij geen tijdsdruk. Maar wel de ambitie om dit binnenkort op tafel te toveren.
Met de link onder de foto kom je bij de recepten.
Let wel, het is in het engels. Geen probleem toch?
Yotam Ottolenghi Mezze Feast

Fish - the family dish

Fish- the family dish...een leus van een reclame op tv in Nieuw Zeeland. Als wij dus vis eten, komt die zin altijd naar voren. Een gewoonte geworden.

Forel

Nou weet ik ook wel dat niet elk gezin er zo over denkt - en dat vis door sommige familieleden gewaardeerd wordt en niet door anderen. Smaken verschillen.

Twee keer in de week ( vrijdag en zaterdag) staat er een grote markt in Dordrecht. Uiteraard horen daar visboeren bij. Een paar weken geleden waren manlief en ik in Blaak, Rotterdam op de markt. Ook een heel visfeest. Zo koop ik het ook het liefst. In de open lucht, met roepende marktlieden en druk bezette kramen waar mensen dringen om hun aankopen te doen.

Poon

Een poos geleden had ik een foto geplaatst van een visgerecht en beloofd het recept zou volgen... en tot mijn schaamte toe - is er nog niet van gekomen.

Ik heb zoete en gewone aardappel gebruikt.
Vandaar de kleuren.

Drie soorten kochten wij in Dordrecht op een vrijdagochtend. Het zou een visweekend worden. Heerlijk vooruitzicht. Poon, dorade en forel. De poon heb ik gefileerd en gebakken, de forel heeft manlief gerookt en de dorade, nou die ging de oven in

Het gerecht was erg lekker en zeker voor herhaling vatbaar. Het gerecht heb ik op een grote schaal geserveerd aan tafel. Met z'n drietjes was het smullen geblazen. Ik zou zeggen - Smakelijk eten!

Klik hier voor het recept
Dorade uit de oven...!

Tijdverdrijf- zondagrust

Nee, het regent niet. De temperatuur is ook best wel aangenaam. Ook wil ik graag een soort luie dag- waar je wel rust neemt, het is tenslotte zondag, maar waar je ook, aan het einde van de dag een voldaan gevoel van overhoud.

Focaccia Gordon style
klik hier voor filmpje

Wat eten betreft vandaag- doe ik wat rustig aan. De koelkast staat vol met beetjes van....! Die ga ik omtoveren naar een geheel ( hoop ik)! En wat zal daar goed bij passen- juist, vers focaccia brood. Heeeeerlijk, de geur van die olijven, rozemarijn, olijfolie en gewoon het brooddeeg.

Vorig jaar en het jaar daarvoor heb ik dit recept meerdere keren gemaakt en altijd met succes. Dit jaar niet een keer. Dus nu moest ik weer eventje kijken naar het filmpje van Gordon Ramsey - want het is zijn recept die ik graag hiervoor gebruik.

Olijven, zongedroogde tomaten, rozemarijn.... oh wat een heerlijke combinatie. Een zomers gevoel en stemming, dat heerst nu in huis. De geur is zo heerlijk. Ik waan mij in Italië. Om dat gevoel compleet te maken gaan wij vanmiddag maar lekker op balkon zitten genieten. Wijntje erbij.

Oh heb er nou al zin in.

Lekker bezig

Al geniet ik nog veel en vaak van ons balkon - toch ben ik zo af en toe weer vaker in de keuken. Zoals de een de hobby heeft om te breien, haken of schilderen, zo sta ik het liefst in de keuken - gewoon, omdat het kan.

Terwijl ik een maaltijd voor 4 aan het voorbereiden was vrijdag had ik opeens zin om ook wat te bakken. Het menu van 4 gangen was al 'vol' genoeg. Ik wilde iets 'voor bij de koffie' de volgende dag. Mijn oog viel op de kleine broodvormpjes waar ik 10 van heb. Meteen wist ik wat ik wilde doen.

Mijn standaard recept van een Madeira Cake uit het Edmunds Cookery Book ( New Zealand) heeft meerdere mogelijkheden. Ik gebruik het op aangepaste manieren voor diverse doeleinden. Altijd een succes.

Recept Madeira Cake

175 gr boter ( kamer temperatuur) 175 gr suiker - rasp van een citroen of limoen - 3 eieren - 215 gr bloem met daarin 1 theelepel baking powder en 1/2 theelepel baking soda.

Klop de suiker, boter en rasp tot een gladde lichtgekleurde massa. Voeg een voor een de eieren toe. Als het lijkt te gaan schiften, schep er wat bloem bij. Het komt altijd goed. Voor smaak versterking pers halve citroen- of limoensap bij het beslag.

Doe het beslag in een cakeblik en bak ong 45-50  minuten op 180 gaar ( prik voor controle). Elke oven is anders- vooral eerste keer toetsen wat het beste in je eigen oven is.

Dit is het basis recept van de Madeira Cake.

Als variatie heb ik met wat overgebleven Lemon Curd de cake een andere draai gegeven: 2/3 beslag in blik- laagje lemon curd, dan rest beslag. Je krijgt dan wel een wat steviger cake maar met die curd en als 'opleuk' een foefje slagroom heb je een heerlijk toetje.

Andere variatie is om wat jam los te kloppen ( geen grote klonten) en die door het beslag te roeren met een vork of mes na het in het bakblik gedaan te hebben. Zo krijg je wat slierten jan door de cake.

Ik doe er ook vaak kaneel, kardemom of gember door. Gewoon om de smaak wat interessant te maken.

Commentaar van gast
"leuker dan een muffin of cupcake!"

De kleine bakblikjes heb ik ooit bij Dille en Kamille gekocht. Ik heb voor dit recept 10 gebruikt maar er zouden wel 12 iets minder gevulde mee gebakken kunnen worden. Ze waren we erg hoog. Dat de cake open is, is de charme van de cake...geen 'misbaksel. Ik heb het ooit nagevraagd bij wat ik dacht een bakexpert ( eigenaar bakkerij in Nieuw Zeeland) en hij gaf an dat er cakes zijn die gewoon van aard een 'scheur krijgen' en dat daar niets mis mee was. "Niet alles is of hoeft glad en strak" in de bakwereld. Dat vond ik een mooi antwoord. eerlijk gezegd vind ik de 'scheur' passen bij deze cake.

Dit is geen cake om 3-4 dagen te bewaren. Het is snel gemaakt en gauw gebakken. Dan is het altijd lekkerder om vers op te eten. de kleine bak blikjes hebben ook geen 45 minuten nodig. Mijn oven is best efficient- de eerste keer heb ik ze voor 12 minuten gebakken maar 10-11 is beter. Ze bakken altijd iets door voordat ze helemaal afgekoeld zijn. Gebruik de prikker...beslag droog, cake eruit.

Bakze zou ik zeggen- en vanavond weer naar Heel Holland Bakt kijken!