De kokosnoot is geen noot!

De kokosnoot is GEEN noot

Ik houd enorm veel van de smaak van kokos. In zoete zowel als hartige gerechten.

Een van mijn favoriete gerechten is Fish in green curry sauce ( met kokosmelk). Daar mag je mij voor wakker maken.

In mijn bakrepertoire zijn ook een paar heerlijke ( volgens mij) recepten opgenomen.

Een verse kokosnoot is heerlijk om lekker leeg te schrapen, verse sap te drinken en de harde 'schil' te bewaren en op te hangen in de tuin met vogelvoer.


Lammingtons, Louise cake, coconut slice om maar een paar lekkere eetervaringen te noemen.

Mijn ervaringen stammen uit de Engelse keuken zeg maar. Ik bezit ook het exemplaar van Margriet die al jaren door mijn moeder altijd gebruikte en daar snuffel ik ook wel in. Toch als het op 'baksels' aankomt, gaat mijn neiging toch meteen naar een aantal Engelse favorieten.

Louise cake

Hier het recept voor Coconut Dream uit het Edmonds boek
( page 63)

125 g zachte boter  -  1/2 cup bruine bastard suiker
1 1/2 cups bloem  -  1 tsp bakpoeder

Mix boter en suiker tot goed gemengd en luchtig. Voeg daar de gezeefde bloem en bakpoeder aan toe en maak een deeg ( is wat kruimelig)

Lamington

Druk plat de kruimeldeeg in een 20x30cm bakblik. Bak op 200 graden voor 8 minuten - tot gedeeltelijk gaar. Haal uit de oven en schenk topping mix op het deeg.

Topping mix:

2 eieren  - 1 cup bruine bastard suiker  - 1 cup gehakte nootjes ( zie peanut brownies recept) - 1 1/2 cups kokos  -  4 tsp bloem
1/2 tsp bakpoeder  -  1 tsp vanille essence.

Coconut (lemon) square

Klop eieren tot luchtig, voeg suiker toe and klop tot dikke massa. Meng bloem met bakpoeder en vouw luchtig door ei/suiker mix Daarna voeg vanille essence, kokos en nootjes toe. Roer heel lichtelijk door elkaar. Niet hard kloppen.

Zet baksel terug in de oven en bak voor 40-45 minuten op 160 graden.

Smakelijk. En succes ermee

Peanut brownies and other stuff

Ja, gek he? Nu ga ik Engelse recepten vertalen en meteen zet ik een Engelse titel op mijn blogpost.

Peanut Brownies page 42

Een van mijn standaard receptenboekjes is toch wel die van Edmonds (Sure to Rise). Wat Edmunds is in Nieuw Zeeland is Dr Oetker voor Nederland.

Zo ook zijn er producten ( uiteraard) met het merk Edmonds- die verwerkt zijn in de recepten.

Ik heb bv ook de Edmonds Baking Powder. Die gebruik ik liever dan die kleine zakjes. Ja, zo hebben wij toch allemaal wel onze voorkeuren.


Net als in Nederland veranderen er ook steeds dingen in Nieuw Zeeland. Producten worden vervangen, verpakkingen aangepast enz enz. Doordat ik ong elke 18-20 maanden naar mijn kinderen ga, blijf ik wel een beetje op de hoogte van dit alles EN lukt het mij om bepaalde ingrediënten mee terug te nemen.Een vleugje keuken nostalgie zou je kunnen zeggen.

Er zitten verschillen in diverse producten. De 'bruine suiker' van hier is niet de 'brown sugar' van daar. Dus zijn ook de resultaten een beetje anders in smaak en soms ook in aanzien. Poeder suiker zelfs is een iets andere substantie. En daar niet in een klein buisje - maar in een 500gr of 1 kilo zak.

Maar, ik pas me wel aan ( schrijf ik met een glimlach op m'n toet).

Wat ik ook aan pas zijn recepten. Niet omdat ik het oorspronkelijk recept niet lekker vind maar omdat ik van variatie houd. Teveel van hetzelfde is een beetje saai.

Koekjes bakken - een activiteit die ervoor zorgde dat mijn koektrommel altijd gevuld was en de kinderen met iets 'eigen' in hun broodtrommel kregen ( zonder verpakking).

Favoriete koekjes waren oa. Anzac biscuits, shortbread, afghans en peanut brownies.

Hier het recept voor peanut brownies - en dan moet je niet aan 'brownies' denken. Die zijn zacht en smeuïg en het zijn geen 'koekjes'.


Wat je nodig hebt en vooraf voor kan voorbereiden - zijn geroosterde pinda's. Gewoon, rauwe pinda's op een met bakpapier of folie bedekte bakplaat - oven voorverwarmen tot 170 graden. Pinda's ong 18-20 minuten bakken. Schud ze tussendoor even los zodat ze gelijkwaardig bruin kunnen bakken. Laat ze afkoelen en verwijder droge velletjes. Je kan de pinda's heel of in stukjes gebruiken.

Gebruik staafmixer en kleine hoeveelheden. Maal niet te lang.


Zet alle vooraf afgewogen ingrediënten en benodigde apparaten klaar. Voorverwarm de oven en zorg voor een net en ruime werkplek.

Ik maak gebruik van standaard maatbekers en lepels. Altijd handig om ze aan te schaffen zodat de verhoudingen van ingrediënten gelijk blijven.

tsp = teaspoon = theelepel
TBSP = tablespoon = eetlepel

125gr (op kamer temp) boter  - 1 cup suiker   - 1 ei  -  1 1/2 cups bloem  - 1tsp bakpoeder
snufje zout  -  2 TBSP cacao  -  1 cup geroosterde pinda's ( of pinda brokjes).

Boter en suiker tot luchtige massa kloppen ( handmixer is prima) Voeg ei toe en klop er goed door. Seef de bloem, bakpoeder zout en cacao samen en meng goed door elkaar. Zorg dat er geen meel meer zichtbaar is. Roer nu de pinda's door het iets stijve deeg.

Met eetlepel schep deeg op ingevette of met bakpapier bedekte bakplaat. Druk de koekjes  iets plat met vork ( vork in bloem om plakken op het deeg te voorkomen).

Bak voor 15 minuten op 180 graden.

Dit recept maakt 36 heerlijk koekjes voor in een broodtrommel of bij de koffie.

( Tegenwoordig is er meer bekend over allergieën en de gevolgen ervan. Als het bekend is dat er eenkind op school last heeft van een noten allergie wordt dat bekend gemaakt. Zorg wel dat het veilig is om pinda of andere nootachtige etenswaren mee te geven in een broodtrommeltje.)

Het was eventjes bakken geblazen

Wat is gezelliger dan met meerdere mensen aan tafel zitten en genieten van een lekkere maaltijd. Een lunch of avondeten. Maakt niet uit,als het maar lekker is en het gezelschap het naar hun zin heeft.

Wat OOK heel leuk is, om als je koffie visite krijgt, iets vers te bakken ipv naar de bakker hollen.

Ja, zelf bakken. Je kan het wel. Het is even omdenken.

Je hebt vast wel een recept waar je vertrouwen in hebt om te maken. Ben je eerder van het koken en niet van het bakken - probeer het eens. Het is echt leuk en je zult een zekere trots voelen als jouw bezoek heerlijk zit te snabbelen aan een eigen gebakken lekkernij.

Het is weer helemaal IN. Bij mij is het er nooit UIT geweest, maar goed, we zijn niet allemaal hetzelfde.


Op 8 jarig leeftijd wilde ik al van alles beleven in de keuken. Het afwassen vond ik minder maar moest ook gebeuren.

Ik leerde al vroeg kruid-honingkoek bakken ( 3 elke zaterdag) en in het weekend bakte ik ook regelmatig scones voor bij de koffie.

Een van mijn favourite toetjes om te maken was Apple Crumble. Ik heb het nu over de jaren '60. Als gauw werd mijn repertoire uitgebreid naar wat meer smaakjes en soorten koek en cakejes. eenmaal in mijn puberjaren was ik wel in de keuken maar wel minder creatief. Er was meer dan de keuken. Feestjes, fuiven noemde wij het toen. Jeugdgroep activiteiten en school. Ach van alles wat.

Ik trouwde vroeg ( 18 jaar oud) en een jaartje later als  thuismoeder had ik meer gelegenheid om mijn kookkunsten uit te breiden.

En ik ben nog aan het leren en experimenteren.

Er zijn een paar recepten die regelmatig aan bod komen omdat die er zo strak inzitten en door iedereen zo lekker gevonden worden dat ik ze bijna blindelings kan maken. End at verveeld. Ik wil wat aandacht en energie en  met liefde koken/bakken.

Dat heb ik de afgelopen week dus ook gedaan.

Met mijn vertrouwde kookboek ( die in elk Nieuw Zeelandse keuken wel te vinden is) en ZIN in wat anders heb ik drie verschillende recepten weer eens tevoorschijn gehaald en gebakken.


Coconut Dream- vrijdag, Banana-chocolate chip cake en Peanut brownies ( dat zijn koekjes niet die lekkere Amerikaanse brownies)- gisteravond na het eten. Ik hoef er niet bij te zeggen dat de aangeboden lekkernijen niet in de smaak vielen he? Gelukkig waren er genoeg hongerige monden om dit allemaal op te eten andes waren mijn man en ik nu wel behoorlijk tonnetje rond geworden. Dat is wel een valkuil he?

Als je teveel maakt, blijft er ook nog wat over. En ja, mijn buurtjes krijgen ook nog wel eens wat toegestopt als het te gek vol wordt in de koekjes trommel. Ze vrezen voor hun taille.



De recepten komen morgen pas online- ik heb even een wat dringende zaak - een plastiek tas vol groene pepers - waar ik even aandacht aan moet besteden.

Koffie en daarna een lichte lunch

De afgelopen zomermaanden hebben wij veel, leuk, gezellige en vriendelijke bezoekers mogen ontvangen op ons 'nieuw stekkie'.

Wat een vreugde is dat.

Wij zijn gezegend met een prachtig groot balkon en als het even kan - maken we er ook gebruik van.

Afgelopen week zelfs met een groep vrienden gezellig een wijntje en biertje gebruikt en tot 23:15 buiten kunnen zitten.

Maar niet alleen 's avonds is het leuk om buiten te kunnen zitten.

Onlangs ook met z'n viertjes van een lekker bakje koffie genoten ( ja met wat erbij) en daarna een lichte salade gegeten. Dat dan wel weer binnen, om daarna weer op balkon af te sluiten.

Een lichte maaltijd tussendoor is ook een leuke uitdaging om alle smaken tot hun recht te laten komen. En net zo belangrijk als bij een avond maaltijd- is het goed te weten wat de voorkeuren, allergieën ( als die er zijn) en beslist niet lusten ingredients zijn.

Het valt me ook op dat mensen steeds meer smaken 'lusten' die zeg pak weg, 10 jaar geleden minder voorkwamen in de 'gewone' keuken.

St Jacobs schelp ( coquille)  bv. Een delicatesse echt waar. Iets waar je geen bord vol van moet eten
( hoewel ik het wel zou lusten) maar iets wat als bijzonder gerecht geserveerd kan worden vooraf.

Groene asperges is tegenwoordig ook geen afwezige in een salade en meer en meer mensen zijn bekend met de rijke smaak van truffels.

Voor de salade van afgelopen week heb ik gerookte kip gebruikt om de salade iets meer body te geven. Wel 5 soorten groene blaadjes, avocado ( maakt ook een opmars), een dun plakje gerookte ham om wat zachte zoutsmaak toe te voegen, rode ui snippers ( minuscule stukjes want het niet lekker als er een stuk ui in je mond explodeert), mini tomaatjes van eigen teelt, verse bieslook en flinterdunne komkommer schijfjes, stukjes Rustique kaas ( Camembert). Een dressing van olijfolie en witte balsamico dressing en klaar was Kees.

Wat een heerlijke hap was dat. Na de koffie en appel met walnoten cake was dit een echte opfrisser. Onze honger gestild en met een gevoel van tevredenheid sloten wij, op balkon in het zonnetje, de middag met een kopje thee.

Dus ook voor een gezelschap overdag- is het een kleine kunst om iets heerlijks voor te schotelen. Neem even de tijd om na te denken over wat bij het weer en de omstandigheden past.

Zo af en toe- als ik eraan toe kom en waardevol vind

Dit doe ik normaal gesproken nooit maar ik kan het echt niet laten. Ik ga reclame maken voor een restaurant waar wij nu op korte termijn twee keer hebben gegeten en de bediening, het eten en de sfeer ZO goed was, dat ik het even kwijt wilde. Misschien ga ik het wel vaker doen- dat beloof ik niet maar de kans zit er wel in natuurlijk. en waarom ook niet- dit is een Eet blog!

Het eerste weekend in juli gaan wij ( manlief en ik) met een stel vrienden toerist spelen in eigen land. Per koppel, om de beurt, kiezen wij een plekje waar wij 3 dagen, twee nachten kunnen logeren.

Inhoudelijk moet het een weekend zijn van:

Plezier met elkaar

Lekker eten

Goed slapen

Mogelijk omgeving verkennen

Aanwezigheid van diverse terrassen

Winkelen

Fietsen/wandelen

en wat we niet in handen hebben - het weer

( maar desondanks het weer hebben we toch wel pret)

We, de groep zijn voor de helft de 60 net gepasseerd en de andere helft tja, die moeten het nog ondervinden.

We hebben dus behoorlijk al wat levenservaring. Ook hebben we de nodige klappen geïncasseerd maar ook de vreugdevolle momenten en gebeurtenissen zijn ons niet voorbij gegaan.

Wij zijn levensgenieters.

Met deze activiteit komen wij nog eens ergens. Het begon met een Waddenloop excursie. Dat zou ons nu waarschijnlijk niet meer lukken - maar ja, dat hoeft ook niet.

Wat wel telkens lukt, is heel lekker eten, lekker eten, mwha eten en zozo eten.

Afgelopen juli was het HEEL lekker eten.

In Buren.

In Hotel restaurant De Prins.

En dat resulteerde in een tweede bezoek vorige week. Met andere vrienden die wij graag deze ervaring mee wilde delen. En we waren WEER niet teleurgesteld. Integendeel. Soms ga je wel eens terug en dan valt het tegen.

Maar nu niet. En deze keer besloot ik om een recensie te schrijven. Dat verdiende deze ondernemers en hun personeel vond ik.

Dus bij deze. Zijn jullie in de buurt van Buren en wil je een zeer waardevolle eetervaring?

Ik zou zeggen - loop er binnen! De ontvangst is hartelijk, de ambiance ook. Buiten zitten ook mogelijk. De kaart in een leuke vorm en inhoudelijk erg goed. Iets voor elk en anders zorgen ze wel voor iets passends. Dat weet ik zeker. 

Hier waar de klant geen prins is maar een KONING!

Wil je de naam nogmaals? Hier is de link - Hotel Restaurant de Prins, in Buren.

Hier word ik niet blij van

Ik kon mijn oren en ogen niet geloven.

Dat mensen met een SLECHTE recensie dreigen - en zo KORTING afdwingen bij eetgelegenheden.

Het moet niet GEKKER worden.

Er ging een wereld voor mij open.

Wie verzint nou zoiets bizars?

Dan ben je toch niet goed bezig.
Crimineel noem ik dat.

Ja sterke woorden

Toch is het gewoon afpersing, JA afpersing!
Het zou strafbaar moeten zijn - of is het dat al?
Je zou het haast niet zeggen.

Ach mensen toch, hoe laag kan je zinken?

Ik ben een poos geleden beginnen om op een recensie site opmerkingen te plaatsen over restaurants, hotels of anders.
Gewoon, omdat het nuttig is voor bedrijven te weten hoe mensen hun verblijf of anders ervaren.

Ik kan me niet heugen dat ik zwaar kritische opmerkingen heb geplaatst. Meestal is het toch GOED of GEWOON Goed. Of zelfs bij sommige ERG GOED!

Er zijn weinig bedrijven of plekken waar wij komen die als SLECHT in ons boekje staan- als het echt er zo uitziet of naar neigt, dan gaan we weg. Zonder wat te gebruiken of verblijven.
Dat is de keus die wij en IEDEREEN heeft. De aankomst alleen al geeft al een beetje aan of je welkom bent of niet. Jouw glimlach kan het ijs ook breken.

Ziet een eet gelegenheid er niet goed uit- stap dan op eigen risico binnen.
Ziet het er goed uit maar ben je toch teleurgesteld - ZEG HET DAN, en netjes kan ook!

Wij hebben nu al twee keer meegemaakt dat als een gerecht oprecht in alle opzochten teleurstelde of niet aan de verwachtingen voldeed - dat het van de rekening geschrapt werd. een keer in Italië en een keer hier in Nederland. Ja, het kan echt. Een ondernemen wil toch dat zijn klanten terug komen- met meer. Ons eerlijkheid en de opmerkingen werden gewaardeerd.

Dus, nu, hier vandaag wil ik een oproep doen - valt je maaltijd, kamer of afhaal tegen, of welke service dan ook tegen wees oprecht en eerlijk tegen diegene die hiervoor verantwoordelijk is. Ben je tevreden, blij en wil je dat delen- doe het dan ter plekke EN ben je geneigd- ook online. Je mag best kritiek uiten - maar wees er bedachtzaam in - en denk aan de schade die je aanricht als je alleen maar hard uithaalt. Je bezoek is een van velen. Het gaat niet altijd fout.

Opbouwende kritiek is gezond. Daar leren mensen van.

Hehe, dat moest ik eventjes kwijt.

Etentjes

Ja, ik had het beloofd he? Foto's van de gerechten. En belofte maakt schuld.

Nou zit ik wel een een klein probleem, dat ik niet alle foto's heb.

Maar wel van een amuse en het hoofdgerecht.

De gasten waren lieve vrienden die zelf in de horeca werken.

Zij runnen een cafe/restaurant en ja, de keuken is daar erg goed.

Mijn man en ik komen daar wel eens.

Durfde ik voor een kok to koken?
Ja natuurlijk wel, waarom  niet?
Ook hij en zijn vrouw willen wel eens wat uit een andere keuken.

Maandag is hun enige vrije dag.
En tegenwoordig is die ook zo gevuld met allerlei zaken
privé als zakelijk dat wij ze een 'avondje uit' gunde.

Dus het werd plannen, boodschappen doen en goed voorbereid de mis-en-plas inzetten.

Smaken- ja wat kook je dan. Het menu van de kok bestond uit allerlei smaken.
Ik wist, door navragen, dat rozijnen een allergie probleem veroorzaakten en zalm echt 'niet' lekker vond.

Nou goed dus. Daar kan ik wat mee.

Amuse: klein vierkantje in koekenpan gebakken sneetje witbrood, minuscule tomatenblokjes met priegelkleine rode uit snippers, eetlepeltje witte balsamicoazijn en druppeltje olie en honing.

Een zalige frisse hap om de pupillen te verwennen en enthousiast te krijgen.

Dit gevolgd door een gemende sla, gerookte kip, croutons, lente uitjes, avocado salade met een lichte dressing.

Waarna we aan de Venkel-prei soep gingen.

Ja 'weer' omdat het zo'n lekkere frisse pure smaak is. Echt in het zomerse sfeertje past.

Hoofdgerecht: Een sterke smaak.

Madras Beef Curry ( met ietsjes pietsjes aanpassingen)

( en voor mij vis in groene currysaus)

Om af te sluiten heb ik (weer) die overheerlijke zacht romige aardbeien met karnemelk pudding die op de site van AH staat, gemaakt.

En natuurlijk afsluiten met een heerlijk bakje koffie.

De avond verliep veel te snel en we hadden zo'n lol- gelukkig konden we nog buiten zitten Dat is toch wel een zegen en rijkdom waar wij veel en vaak gebruik van maken.

De volgende avond waren we uitgenodigd bij de buurtjes- dus ik had even een avondje vrij van de keuken.

Het diner boek

Een kort poosje geleden heb ik als idee gebracht dat ik een diner boek wilde maken.

De inhoud zou bestaan uit etentjes thuis met vrienden waar wij gezellig een maaltijd mee hebben gedeeld.

Het verzamelen van recepten, ideeën en informatie loopt gestaag. Er komt meer bij kijken dan je denkt.

Ten eerste vind ik het belangrijk om van voorkeuren en allergieën op de hoogte te zijn. Die noteer ik tegenwoordig omdat ik toch bang ben om een foutje te maken.

Dan kijk ik naar de personen zelf. Wat weet ik van ze? Hebben we vaker samen als tafelgenoten gezeten? Kan ook dat je wel eens met vrienden uit eten bent geweest- zo ja, welke voorkeuren hadden ze bij het bestellen?

Als het mensen zijn die veel reizen- waar kies je voor?

Zijn het 'Hollandse pot' mensen? Ook heerlijk om voor te koken- een 'hutspot' opsmukken. Iets bijzonders maken van iets 'gewoons'. Of gewoon - gewoon doen.

Ik heb een kladblok waarin ik een menu samenstel en een 'To Do' lijst in  maak. Een stappen plan met, waar nodig, soms bijzondere aantekeningen. Ik zorg voor een volle accu op mijn ipad ( als kookboek op mijn aanrecht) en iphone ( voor de nodig kiekjes). Wat voor foto's wil ik erbij hebben. Niet alleen plaatjes van borden met het gerecht...!

Enfin, ik ben er druk mee bezig.

Als ik persoonlijke foto's wil gebruiken moet ik zorgen dat ik toestemming hebt. Dat mensen niet in de verlegenheid gebracht worden hierdoor.

Ik kijk steeds kritischer naar mijn servies en bestek. Lastig als je net kleiner ben gaan wonen en de kasten wat minder ruimtelijk zijn.

Ik moet zorgen voor de juiste vermeldingen van oorsprong gerecht. Niet alles is door mij verzonnen, wel veel aangepast. Ook dat zal ik vermelden. Het wordt nog een hele klus maar ik heb er echt zin in om dit project tot een tevredenheid's niveau te brengen waar ikzelf blij van wordt.

Het wordt een liefdesverhaal - over eten en vriendschappen.

Het was een 5 gangen menu

Afgelopen vrijdag heb ik best wel veel tijd doorgebracht in de keuken - een van mijn favourite plekjes in het huis. Het balkon is toch wel DE plek hier - maar voor mijn liefhebberij - is de keuken toch wel No.1.

We kregen bezoek. Lieve vrienden die al meer dan 40 jaar in het adressen boekje en op de kerstkaart lijst geschreven staan. Ze kwamen van ver en ik wilde graag dat ze met een voldaan en blij gevoel naar huis gingen. Wetend dat we er alles aan hadden gedaan om ze met liefde en waardering te ontvangen. Ik had een 5 gangen menu gepland. Het enige wat ik aangepast hebt - is het desert. Doordat het bezoek van de avond ervoor onverwachts niet doorging - heb ik dat recept gebruikt ipv de vooraf ingeplande. Je moet wel een beetje flexible zijn in de keuken - wel opletten dat de smaken kloppen uiteraard. En dat kon heel goed.

Zoals gebruikelijk, heb ik gevraagd wat er beslist niet op tafel moest komen - paprika en komkommer. Nou dat was makkelijk te verhelpen.

Zelf eet ik geen vlees. Dat weerhoud mij niet om een vlees gerecht te koken en iets aangepast voor mezelf. Soms, als ik weet dat een van deel van het stel van vis houd en het weinig opgediend krijgt - maakt ik een twee vlees twee vis menu klaar. Dat wordt ook enorm gewaardeerd.

Maar voor nu - een 5-gangen vis menu.

De mise -en place ( voorbereidingen) heb ik zorgvuldig gepland. Eerst op papier het menu geschreven, daarnaast de nodige ingrediënten. Ook al aandacht besteed aan de opmaak.

Voor elk gerecht gekeken naar de tijd nodig om alles op tijd op tafel te krijgen. Wat gesneden, gekoeld of voorgebakken kon worden - allemaal ingecalculeerd. Ik hou niet van pannen op een laag pitje.... het eten verpruttelt en verliest zijn aanzien en smaak. Dus zo vers mogelijk klaar maken en opdienen.

Mijn iPad is onmisbaar op mijn aanrecht.

Mijn man is verantwoordelijk voor de wijn- dat laat ik gerust aan  hem over. Hij is de kenner op dat gebeid. Soms komt hij toch eventjes proeven - om zeker te zijn dat zijn inschattingen goed zijn.

Het menu 

Vooraf - ( meegebracht uit Italië) truffel pesto en truffel olie, blauwe kaas samen dunne schijfjes stokboord.

Voorgerecht: ( uit MKR - Australië) Coquilles met maïs salsa en avocado creme.

Tussen gerecht: (van internet) Venkel en prei soep

Hoofdgerecht: ( Internet) Confit zalm met eigen gemaakte citroen pasta ( Otam Ottolenghi) en (eigen verzinsel) saus van creme fraîche, mosterd en honing met eetlepel citroensap en groene salade.

Nagerecht: ( AH online) Aardbeien en karnemelk desert- een frisse aanrader!

En ja, natuurlijk - koffie en chocolaatjes voor na..........

Coquilles ( St Jacobsschelp)

De soep in de maak

Gekonfijte zalm met pasta en groene salade

Aardbeien desert

Klop klop- ja ik ben thuis

Zo, dat is weer eventjes geleden dat ik vanuit mijn keuken wat schrijf. Excuses. De zomer routine is toch anders dan anders he? Meer buiten, meer bezoekers...gewoon meer van dit en minder van dat.

Ik heb het druk gehad met wat andere dingetjes toch ook veel in de keuken geweest. Alleen geen tijd genomen om jullie in te lichten over lekker gerechten enzo.

Ik zal trachten mijn slechte gewoontes aan te passen en weer braaf mijn best te gaan doen.

Ik schrijf blogs over een aantal gevarieerde zaken - en de keuken moest eventjes ruimte maken.

Mijn man maakten een opmerking nog geen half uur geleden en ik kwam toen weer met een idee op tafel waar ik al een tijdje mee bezig ben.

Wij krijgen nogal vaak gasten aan tafel.
Dat is zo leuk.

Dan bedenk ik een 3-4 of meer gangen menu en zit ik volop in de planning en lijstjes maken.

Vooral als er een paar dagen achter elkaar bezoek komt zoals kort geleden.

Het is niet de bedoeling om 3 avonden dezelfde gerechten op te dienen.

Deze week is het weer gezellig druk in de keuken. Vanavond eten in een bootje- al varend in de Biesbosch.

Donderdag en vrijdag laat middag en avond bezoek die ook aan gaan schuiven aan tafel.

Wat hebben ze al een keer gegeten bij ons vroeg manlief? Oh jee, ik wist het niet meer.
Ik weet wel wat niet op hun bord moet... erg belangrijk om vooraf over allergieën en ongewenste smaken te weten. Maakt het plannen en serveren en groter succes dan iets voorschotelen wat op het 'NIET ETEN' lijstje staat van je gasten.

Toen schoot mijn idee weer te binnen waar ik vorig jaar al over ben gaan brainstormen.

Ik ga een bezoekerslog van maaltijden bijhouden. Nee geen BLOG maar een LOG. Een record van gerechten en eet weetjes van mijn gasten. Zorgt voor onbezorgd en gevarieerd koken.

Had ik al lang moeten doen natuurlijk - maar er kwam maar niets van.

Nu is HET MOMENT aangebroken.

Ik ga al mijn eetgasten en de menus vastleggen inclusief hun beoordelingen. Dat wordt spannend.

Weer een klus erbij!! Nou over eten praten en schrijven vind ik een van de leukste dingen- dus kom maar op met mijn ontwerp- ik ga ervoor.

Ik zal zo af en toe een kijkje geven in de vorderingen hiervan.

Een titel- dat moet ik nog verzinnen. Heb wel wat ideetjes maar...... ik ben er nog niet helemaal uit.

Tot schrijfs en geniet van de keuken allen.