Ik zou 3 taarten bakken voor een vriendin. Haar tijd was zeer beperkt en ik hou van bakken - dus hielp ik haar een handje. Ook zou er bij ons eet bezoek komen. Ik moest toch al in de keuen staan. Leuk toch?!
De carrot cake- geweldig gelukt, de chocolate cake ook. Maar wat mijn verbaasde, de taart waar ik het minst over in zat, de cheesecake, dat was HET probleemkindje. Als eerste aan de beurt. Moet het langste 'staan'. Gelukkig maar. Want achteraf, had ik die keus niet gemaakt, was het helemaal een drama geworden. Nu had ik tijd om opnieuw een poging te doen. En op het nippertje klaar. Maar nog niet helemaal tevreden. Door het 'te snel' moeten- was de bodem op z'n minst 'slechts' geslaagd.
Wat de frustratie mij wel heeft opgeleverd is anders te kijken naar mijn planning. Ik had de cheesecake de dag van te voren kunnen maken. Dan was er meer tijd geweest 'voor het geval dat!' Alleen ik wilde alles die dag overhandigen- vers van de pers. Nou, dat was dan dat!
De maaltijd daarentegen - oh wat een vreugde en plezier. Allerlei gerechten niet eerder of maar een keertje eerder gemaakt. Alle (vegetarische) gerechten werden met oohs, aahs, mmmmmms opgepeuzeld. Wat een geweldig gevoel was dat. Onze gasten hadden het echt naar hun zin - en wij ook.
Ik heb gelukkig de teleurstelling van de cheesecake achter mij kunnen laten. Wat ik wel ga doen - en jammer maar hoor lieve echtgenoot, ik ga weer een paar nieuwe cheesecake recepten uitproberen om teleurstelling te voorkomen. Het zat mij al niet lekker - nu ga ik een 'mislukking proef' recept zoeken waar ik zelf vertrouwen in heb. Een die ik in een handomdraai kan maken zonder zorgen. In al de jaren dat ik cheesecakes bak - is dit mijn eerste en slechtste ervaring geweest. Dat overkomt mij niet weer. Gelukkig houd ik van een uitdaging. Het komt helemaal goed met mij!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten