Uit het oude receptenboek

Het was een keuken dag vol verrassingen afgelopen dinsdag ( gisteren).

Mijn week was al een moeizame. Ik probeerde er het beste van te maken maar lichaam en geest gaven even niet thuis. Na veel gebeurtenissen beide goed en verdrietig, had ik schijnbaar even rust nodig. En dat heb ik geweten. Aan de positieve kant, mijn man zijn broer en een jeugd vriend gingen met z'n drietjes een aantal dagen weg, naar Budapest. Ik had het rijk alleen.

Op de vrijdagavond heb ik twee kleine gerechtjes van MasterChef Australië gemaakt. Die en anderen waren de donderdagavond aan bod gekomen en leek me leuk om er een paar van te proeven. Ik heb twee kookboeken van Yotam Ottolenghi en hij was deze kookweek aanwezig in het programma. Zijn boeken Plenty en Plenty More zijn geweldig. Vol ideeën en inspiratie.

Enfin, dat was vrijdag. Verder heb ik geen gekke dingen uitgehaald. Geen energie. Toen kwam dinsdag. De mannen zouden rond 12:00 op Rotterdam vliegveld aankomen en naar huis rijden. Ik stuurde een bericht dat de koffie bruin zou staan met wat lekkers erbij. Maar wat??

Ik wilde iets anders dan de 'gewone' recepten die ik meerdere malen al hebt gemaakt- uit gemakzucht meestal. Bekend dus snel klaar. En opeens wist ik het. De stem van mijn dochter klonk in mijn hoofd, " mam, bak die taart van Mrs Strong". En ik had mijn antwoord.

Eerst mijn met de hand geschreven, en blaadjes uitvallende recepten mapje pakken. Er valt van alles uit. Moet ik ook eens aanpakken die rommel. Ja hoor, daar is de bladzijde. Nog intact.

Ik lees het even door. Dat is lang geleden. Mrs Strong is de moeder van mijn dochter haar vriendin. Soms in het weekend bleef ze daar wel eens slapen en visa versa. Zo deelden wij moeders elkaar's  dochters. Het bleek dat mijn dochter helemaal weg was van dit recept en het zelfs daar meerdere malen had gemaakt. Op een dag kwam ik thuis en had ze de taart gebakken om mij te verrassen. Daarna maakte wij deze taart regelmatig omdat het luchtig en erg smakelijk was. De creme vulling ook. Even terugdenken. Wanneer heb ik deze nou precies gekregen? Ja, volgens mij in 1986of was het '87. En te bedenken dat het toen al geen nieuwe uitvinding was. Blijft goed.

Allerlei herinneringen kwamen boven drijven. Dit recept trok mij helemaal terug naar de tijd dat de kinderen nog kinderen waren en niet zelf kinderen hadden. Naar een periode waarin ik niet wist waar ik echt thuis hoorde. Ook een onzekere tijd van gezondheidsproblemen - en dat er een operatie nodig was om herstel in te zetten. Van alles kwam weer even langs.

En nu, stond ik in 2017, in een keuken in Dordrecht, te bedenken wat ik bakken kon voor mijn huidige echtgenoot, diens broer en hun jeugd kameraad. Hoe bijzonder kan een leven lopen?

Ik moest nu wel snel aan de slag anders zijn ze thuis voordat de taart gaar is.

Hier het recept- en ik zou zeggen, Smakelijk voor straks.

Mrs Strong's Chocolate Cake

6oz/ 170 gr boter - 1 cup/200gr suiker - 1/2 tsp gemberpoeder = In mixer tot luchtige massa kloppen

2 eieren - 2 dsp/dessertlepels stroop - 1 tsp kaneel en 1 dsp/ dessertlepel cacao voeg toe aan boter mix.

Vouw dan de 2 cups/260 gr bloem met 1 tsp bakpoeder in

Als laatste voeg een kopje lauwwarme melk met 1 tsp Baking Soda en meng luchtig totdat er geen klontjes meer zijn.

Bak in rond bakblik 350⁰ /165ⅽ voor ong 40-45 minuten of tot prikker schoon uit het baksel komt.

Ondertussen mix - 4 TBSP/60 gr boter 4TBSP/50 gr bastard suiker ( en optie 1 tsp cocao) tot glad en luchtig. Voeg dan 1 tsp gelatine opgelost in 1 dsp koud water en wat druppels vanille essence toe.
Maak hiervan een gladde massa. (Beetje als Nutella pasta dikte).

Na afkoelen snij taart door midden... beleg met de creme. Bestrooi met poedersuiker.

Pppssst! Niet doorvertellen hoor maar ik heb toch iets toegevoegd. Een half theelepeltje gemalen kruidnagel. Opeens wist ik het weer onder het bakken. Staat niet op de pagina. Dat krijg je als je iets eigen wil maken he! 😋

Meet maten waren engelse, ik heb ze omgezet. De meetbekers ( cup) en tsp (theelepel) zijn dus ook van keuken hulpmiddelen die ik in NZ ook al gebruikte.

Je zou denken- nou dat is het dan...nee hoor. Maar dat verhaal is voor de volgende keer!