Bloemkool

Even een kort stukje over bloemkool.

Wie wordt er niet wee van. Die geur als de bloemkool op staat. De geur is alles behalve plezierig. Daarom stoom ik het. Blijft er veel meer smaak in zitten en is het nog wit en heeft het nog een 'bite'.

Bloemkool (Cauliflower in het Engels) een veelzijdige groente maar niet veel geliefd als ik de reacties moet geloven als ik over bloemkool praat. De scheve gezichten spreken boekdelen.

Dus, komt het echt door de smaak of ervaringen met roze, tot moes gekookte bloemkool uit oma tijd. Nou ben ik een oma, maar ik bedoel dan echt, oma tijd 1950-60. We kookten toch anders. Alles in de pan, water na koken afgieten en de smaken en vitamine door de gootsteen weg te laten lopen.

Afgelopen week had ik even de tijd. Ik moest wel een goede planning maken want alles moest op tijd klaar zijn maar ik heb bloemkool op 3 manier bereid voor de ene maaltijd. Best wel leuk.

Bloemkool puree- een deel van de bloemkool in een pannetje met melk en een klont boter en wat nootmuskaat. Zodra gaar maar niet roze, pureren. Ik heb er wat gebakken uitjes op gestrooid.

Bloemkool steak. De bloemkool door midden snijden. Twee plakken van 3 cm in een koekenpan in ruim boter gebakken. Heel voorzichtig omdraaien dat het niet uit elkaar valt. Met boter overgieten, scheppen met lepel. Laat het lekker goudbruin bakken.

Bloemkool tempura: 1 kopje bloem, theelepel kerrie poeder, zout en wat bubbelwater om een papje te maken. Niet te dik, niet te waterig. Bloemkool roosjes erin dompelen en frituren tot bijna donker bruin gebakken.

Al deze variaties zijn lekker en voor eigen smaak aanpasbaar. De smaken kan je zelf toepassen die het beste bij je palet past.

Een van mijn meest gemaakte bloemkool schotel moet de Cauliflower cheese zijn. Zo aten wij het vaak met het gezin toen ik nog in New Zealand woonde. De bloemkool heel houden, half gaar stomen.

In een ronde schaal zetten... bollen kant naar boven. Een kaassaus maken en over de bloemkool 'gieten'. Nog wat geraspte kaas over de 'bol' en wat paneermeel erover. In de oven verder garen en even de gril erop om de kaas goed te smelten en een korstje erop te krijgen. Heerlijk.

Nou dat was het dan. Bloemkool. Een avontuurlijke groente. 

Mijn SUPER-keuken. Wat zijn we nog steeds blij.

Mijn keuken, mijn trots. Toen wij 6 jaar geleden besloten te verhuizen van een dijk woning naar een appartement kwam er veel bij kijken. Een grote opruim actie om maar mee te beginnen. Van 3 verdiepingen en een schuur naar een gelijkvloers woning met een berging was een grote onderneming. We konden het aan. Waren nog fysiek sterk genoeg en vonden het fijn om ook alvast vooruit te kijken naar onze pensioen periode.  Minder onderhoud, meer vrijheid. Enfin. Dat was toen.

Wij tekenden er op los. Wat we waar wilde, welke kleuren enzovoort. Wat moest vervangen worden en wat kon mee. De keuken was echt 'mijn dingetje'. Ik mocht erop los dromen en plannen. Het zou immers mijn laatste grote verhuizing zijn, dus "maak er wat moois van" zei mijn man.

En dat heb ik gedaan. Tot de dag van vandaag ben ik nog steeds tevreden met mijn keuzes en de uitvoering daarvan. Wij kozen voor Superkeukens in Strijen, in de Hoeksche Waard, Zuid Holland. Er werd goed naar mij geluisterd. Want dat was wel nodig. Ik wilde iets wat niet voorkomt in de design collectie. Een pantry zou en moest er komen. Links om of rechts om, een pantry was een MUST.  Dat komt door mijn jaren in Nieuw Zeeland en de diverse keukens die ik daar hebt gehad. Een pantry waarin je bijna alles in kwijt kunt. Waardoor je muren niet volgehangen wordt met kastjes en kastdeurtjes.

Enfin, de pantry is er gekomen. Heeft wat voeten in aarde gehad, maar we kwamen er wel uit. En blij dat ik ermee ben.

Zoals vele dingen, vooral nieuw en veel tegelijk, zijn er wel kleine teleurstellingen en nodige aanpassingen. De verbouwing was ingrijpend. ALLES moest gebeuren. We zijn van 3 stoppen in de meter kast naar 7 gegaan, van tegels uit 1974 naar 2015. Je kunt het misschien wel voorstellen. Alles moest opgewaardeerd worden. Toen we eenmaal klaar waren en op de bank rustig tv konden kijken, kwamen we tot rust. Behalve: De koelkast. Wat was dat een hard gezoem. Bellen. Wij werden verwezen naar AEG. Logisch, gezien we hun producten in huis hadden. Ik maak er geen woorden vuil over. Superkeukens kwamen tot onze redding. Wisselde de koelkast om. Geen goed woord voor de AEG service maar wel een gouden douche ( appeltaart dus) voor Superkeukens. Zo blij.

Zwager verhuisde. Wij zeiden- je moet echt naar Superkeukens voor de keuken hoor. Zo gezegd, zo gedaan. Fantastische service weer.

Waarom schrijf ik er nu weer over: Onze wasmachine. Mijn wens was voor een inbouw. In de keuken onder het aanrecht. Was even slikken wat schijnt nogal duur te zijn. Je kan alleen kiezen van een model met droger. Enfin, dat scheelt ook weer ruimte. Slikken en betalen. Erg handig trouwens, de wasmachine in de keuken. Ziet er niks van en is handig geplaatst. Niet in de badkamer dus kan er altijd bij.

De droger stelt niets voor. Echt een aanfluiting. Zonde van het geld maar anders was er niet. We zaten aan het merk vast. Gelukkig hebben wij een groot en half inpandig balkon. Mijn wasgoed hangt voor 95% van het jaar buiten. tJa, na 6 jaar hield de machine op met functioneren zoals het hoorde. De trommel vloog zowat door de keuken. Beuken tegen de deur aan terwijl het centrifugeerde. Schrikbarend. Bellen met AEG. Mannetje komt. Mannetje zegt- kan niet repareren. Vervangen. WAT? Na 6 jaar?? Lang verhaal, we hadden de tijd, door Corona. We gingen nergens heen. Bellen, nog eens bellen. Overleggen. BAH. Weer, klantenservice shocking! 

Dan maar onze Super helden bij Superkeukens erbij halen. Ik kan jullie niet vertellen hoe belangrijk het is om gezien en gehoord te worden als het om klantenbinding en service gaat. De support en het meedenken geeft zo'n goed gevoel.Wij kregen een 'aanbod' van AEG, die vonden dat we in onze handen moesten knijpen dat ze zo 'gul' waren. Wij kregen van Superkeukens een toezegging van een financiële bijdrage. Ze voelde de verantwoordelijkheid om ons tegemoet te komen. Twee mensen, 6 jaar wassen en dan een dure machine naar de stort te moeten brengen- dat is gewoonweg absurd.

Waar wij wel over te spreken waren, zijn de twee monteurs die de nieuwe machine kwamen installeren. Super behulpzaam, bekwaam en medelevend. Ook hadden zij goed advies zou de machine het weer begeven na 6 jaar ( wat zij niet uitsloten) gezien hun ervaring. Je vraagt je af waarom een bedrijf dan doorgaat met het produceren van een misbaksel. Enfin, daar ga ik niet over.

Ik ga weer bakken in mijn nog steeds mooie keuken. Superkeukens personeel krijgen iets lekkers voor bij de koffie en wij gaan even heerlijk door de Hoeksche Waard rijden, genieten van het Nederlands landschap.

Het word een feestmaal van jewelste!

"Hoeveel eten mee zaterdag?" Ik stel de vraag aan mijn manlief. Wij zijn vrijwilligers in het Hollands Biesbosch. Wij gidsen en vertellen over de cultuurhistorie, het leven van de griendwerker en wat over de flora en fauna, waterhuishouding en geschiedenis van het gebied. Het is een passie.

A s zaterdag houden wij een Historische Dag. Zelf verzonnen een aantal jaren geleden en is en blijft populair. Dus dit jaar weer. Wij doen dit niet alleen. Het is een enthousiast clubje die deze activiteit mogelijk maakt. Aan het eind van de dag eten wij samen. Daar op de plek van de feestelijkheden. Geen stroom, geen water of gas. Wel vuur.

De maaltijd bereid ik thuis voor. Hand en span diensten op de plek doe ik deze keer niet maar koken doe ik juist wel. Ook nu. Terwijl mijn linkerhand werkt aan herstel zal ik mijn beste (rechter) hand in de strijd zetten. Behalve voor de aardappelen. Die zal manlief schillen donderdagavond. Vrijdag- kookdag.

Feestmaal 2016

"Hoeveel eten mee?' vroeg ik weer. "Ik zou op 20 rekenen voor alle zekerheid. Wat over is gaat gewoon mee naar huis." Prima, met zo'n antwoord kan ik wel werken.

Het menu is aangepast op mijn fysieke kunnen. Eenmaal op 'de plek' van de maaltijd zal iemand het grotendeels over moeten nemen. Tillen en opscheppen kan ik niet. Toezicht houden en instructie geven wel. Komt helemaal goed. Mijn vrijdag is vol gepland.

Omdat er veel tomaten en rode paprikas beschikbaar zijn komt er een tomaat en paprika soep met verse basilicum en turks brood als voorafje. Dan hebben de koks even tijd om alles door te warmen door middel van open vuur en twee gas pitjes.

Hoofdgerecht: In de oven gaan 3 hele kippen met citrusvruchten, rozemarijn, ui en een klein beetje zout. Ik kook bijna helemaal zoutloos. Een licht strooi van zout zal geen kwaad doen en alleen maar toevoegen aan de smaak. Het vocht in de ovenschaal zal na de garing tot een frisse 'gravy' gemaakt worden voor over het vlees en voor de liefhebber over de erbij geserveerde prei/andijvie stampot.

Een grote schaal met geroosterde groentes ( aubergine, rode ui, zoete aardappel, biet en pompoen). voor de groenteliefhebber. Ook een grote schaal met gekookte eieren zal op tafel verschijnen.

Tot op heden heb ik niks verzonnen voor dessert. Dat zou van alles kunnen worden- ik ben wel een beetje uitgekeken op vruchten salade. Gemakshalve zet ik een watermeloen op tafel met een groot mes. 😁We zullen het zien - of niet!

Met één hand in de keuken

Niet alleen in de keuken maar overal, alles doen met één hand. Lastig als je het niet gewend ben...nou ja ook zou je het gewend zijn, het is een uitdaging. Chapeau en ode aan de enkel 1-handige! Ik worstel ermee. Pas 6 weken sinds mijn operatie dus moet niet klagen. En wanneer alle behandelingen en fysio klaar zijn- hoop ik over 2 maanden weer met beide handen een gat ik de lucht te springen.

Artrose (slijtage) in pols/duim gewricht. De ingreep houd in dat er een botje (trapezium) uit het gewricht word verwijderd en vervangen met een gewenst lengte pees die opgerold word om het 'bot op bot' wrijven tegen te gaan. Pijn vermindering dus. Daar doe je het voor. Het resultaat zal beslissend zijn of ik dit nogmaals mee wil maken.

Er is een lange weg te gaan naar herstel. Geduld is niet echt mijn sterkste kant, nou ja, ik heb wel geduld maar ligt aan het onderwerp. Ik mis mijn keuken activiteiten ENORM!. De kleine dingen die ik nu presteer vallen in het niet met wat ik graag zou willen en gewend ben.  De eerste weken kon ik mij erbij neerleggen..... maar nu word ook mijn hand ongeduldig. Die wil dingen DOEN. Morgen weer naar de therapeut. Ik heb veel vragen en onzekerheden. Het liefst wil ik een röntgen foto om te zien dat alles 'goed zit'. Dat zou veel geruststelling en moed bieden en veel pijnlijke momenten verklaren.

Genoeg geklaag. Nu weten jullie waarom ik weinig bezig ben met recepten en etentjes en bezigheden rondom eten. Gelukkig springt manlief in de bres en is trots op zijn prestaties - en dat kan ik alleen maar waarderen. Hij doet het prima.

Gisteren kreeg ik een opbeurend bericht vanuit Australië van mijn kleinzoon. Hij heeft een baan (tromgeroffel) in de KEUKEN! Het is een grote stap... eerste baan,  op zoek naar wat hem ligt. Ik was even mijn hand vergeten. Terwijl hij bij ons logeerde tussen 4 april en eind mei hebben wij heel wat oma/kleinzoon gesprekken gevoerd. Wat wil je doen, waar liggen je interesse? Hij zat telkens met zijn neus boven op de aanrecht terwijl ik kookte. Hij hielp mee. Ik zag het als een mogelijkheid. Hij twijfelde. Helaas heeft hij geen avontuurlijk palet. Vind niet veel lekker. Komt omdat hij niet echt blootgesteld is aan een wijds aanbod eten. Hier smulde hij van een kroket, NL patat, bitterballen, Grieks eten, shoarma, afhaal bij onze 'chinees'. Stroopwafel. Niet allemaal gezond uiteraard, maar afwisselend en bracht nieuwe sensaties in zijn mond.

Wat ben ik blij voor hem om het maar niet over TROTS te hebben!

Ik sluit af. Mijn twee vingers, wijs-en middelvinger en duim, zijn moe! Tijd voor koffie! Tot later, in de keuken!

Sinas cake van Cookist

Soms kom je wel eens wat tegen. En dat gebeurde gisteren op mijn kookpagina. Een recept via de pagina Cookist.

Een taart die je in de mum van tijd klaar hebt. Nou dat mum van tijd neem ik altijd met een korreltje zout maar de taart recepten zelf zien er meestal wel aantrekkelijk  uit. Toch heb ik niet altijd de ruimte om er meteen wat mee te kunnen.

Vandaag besloot ik om dat wel te doen. Vanochtend vroeg even sinaasappelen gehaald bij de lokale Turkse supermarkt Avantage ( dus niet biologisch voor zover ik weet)! En ik ben aan de slag gegaan.

Alle ingrediënten eerst afgewogen en klaar gezet. Ja, dan is het een appeltje eitje.

Sinas cake ( link naar video)
2 kleine of 1 grote sinaasappel

120 ml melk

200 gram suiker ( ik vond het ietsjes zoet voor mijn palet)

3 eieren

300 gr bloem

16gr bakpoeder


Maak sinaasappel schoon. Snij top en onder kant eraf. De rest in kleine stukjes.
Maal fijn in keuken machine. Voeg daarna suiker en melk toe. Mix tot goed opgenomen.
Voeg eieren toe. Mix even en dan bloem met bakpoeder. Zorg dat bloem goed gemengd wordt.
Beslag moet wel luchtig zijn maar draai niet te lang. Anders wordt de taart wat klef.
Giet in springvorm en bak op 165 voor ons 45 minuten. Gebruik naald en controleer op gaarte.
Koel af en besprenkel met poedersuiker. Smakelijke hap voor bij de koffie/thee of als dessert.

Ik heb een theelepel kardemom toegevoegd omdat ik daar nou eenmaal van hou vooral bij sinas en citroen gerechten.

De hartige keuken van Portugal

Kip Piri Piri

Een hele week lang weg Uit Mijn Keuken, maar niet weg Uit de Keuken. De Portugese keuken wel te verstaan. Ik kook graag met kruiden - en nu kreeg ik de kans om op een andere manier met kruiden te werken. De Griekse, Indische, Indiase, Marokkaans, Italiaanse keukens daar ben ik een ietsje pietsje bekend mee maar de Portugese keuken, daar wist ik niets van. Ja, ik had van kip Piri Piri gehoord. Ik heb zelfs wat Piri Piri kruiden gekregen- en heb ze nog niet gebruikt. Daar gaat nu verandering in komen uiteraard. Vooral nu ik een beetje en idee hebt wat de kruiden kunnen 'doen' met een stukje vlees.

Onze kip Piri Piri hebben wij gegeten in een bekend restaurant in de Algarve, in Guia om precies te zijn. Restaurante Ramires, waarvan gezegd word dat het recept oorspronkelijk hier bedacht werd. We hebben lekker gegeten. De kip was in kleine stukjes 'gezaagd/gehakt' en met de kruidenmengsel gemarineerd. Het vel was lekker knapperig en de smaak viel mij zo mee. Ik was bang dat het heet zou zijn - dat ik ik vuur en vlam zou staan. Niet dus. De link naar een recept en het verhaal vindt je onderaan de foto.

Zalige sardientjes 

Mijn manlief houd ontzettend veel van sardientjes. Zo af en toe besteld hij ze wel als voorgerecht bij een Griek restaurant waar wij graag komen, Olympia in Papendrecht. Terwijl onderweg van een bezienswaardigheid naar de ander, stopten wij tussendoor voor een lunch. En tot zijn vreugde, stonden er sardientjes op het menu. Hij kon niet wachten.

We zaten prince heerlijk op een terras aan het strand met de geur van de zee alom. Het restaurant, Mara Vista, zag er zo aantrekkelijk uit dat wij geen moment aarzelde hier plaats te nemen. Voor mij was de keus ook makkelijk, een Fish Broth, of vissoep. Zo goed gevuld en perfect bereid dat er nog water in mijn mond loopt terwijl ik eraan terug denk.


En dan toch de kers op de taart, nee, de vangst van de week. Voordat wij naar Portugal gingen had ik al gehoord dat terwijl daar dat ik zeker de Cataplana moest proberen. Een visgerecht bij uitstek. Een feest uit de zee. Ik werd beloofd nooit zo lekker een visgerecht gegeten te hebben. Nou dat zegt wat. Ik heb mijn vis voorliefde opgebouwd in Nieuw Zeeland en geloof mij, dat is een geweldige plek om lekker, veel en vers vis te eten. Schelvis vooral heeft mijn voorkeur. Ik leerde daar scallops ( St Jacobschelp) mosselen, Paua, kreeft, King Prawns ( grote garnalen) e.d. waarderen. Toch werd mij beloofd dat ik versteld zou staan van dit gerecht. Ik was oer nieuwsgierig, dat snap je wel.

Wanneer wij op vakantie zijn wil ik graag rondneuzen in de lokale supermarkten. Daar geniet ik van alle verschillende producten en sta ook versteld van  de vele herkenbare Nederlandse producten  en merken die beschikbaar zijn. Ik hoef echt  niets van 'thuis' terwijl ik op vakantie ben.

Wij hadden al wat verse vis gekocht om in het appartement te bereiden. Wij eten graag een avond 'bijzonder' buiten de deur. Het hoeft niet perse de laatste dag te zijn. Die bewuste zondag was carnaval. Overal druk en feestelijk. Wat een leuke avond om dan een special diner te plannen. Zo gezegd zo gedaan. Wij hadden een tafel geboekt bij Olivalmar Beach-Cafe in Armacao de Pera voor 19:00 die avond. En wat een avond......! Alleen hierom al zou ik zo terug keren.

Een heerlijk voorgerecht van cockles met knoflook brood, gevolgd door HET streek gerecht, Cataplana. Bereid in een speciale pan. Naar tafel gebracht en door het personeel geserveerd op ons bord. Oh wat een verwennerij. Wij hebben zitten smullen. Echt, ik kon de glimlach niet van mijn gezicht af krijgen. In alle rust en vrijheid aten wij van dit bijzonder heerlijk gerecht.

En ja, dan maak je zo'n avond toch complete door wat lokaals te nemen als dessert. Het was een 3-gangen menu die lang in mijn geheugen zal blijven kleven. Dit staat wel in mijn top 3 van 'Aan Tafel' belevenissen.

CATAPLANA

Het was mijn bedoeling om wat meer te weten te komen over de Portugese keuken. Dat is gelukt. Veel vis, kip en kruiden. Maar niet heet- dat kan, maar het eten is minder agressief zeg maar. Lieflijk en super heerlijk.

In de volgende blog zal ik wat uitweiden over de zoete keuken.

Smakelijk eten. Oh ja, zondag komt er hier een Cataplana op tafel. Ik ben benieuwd.

Een recept van een vriend

Voor de nieuwe lezer, ik heb 30 jaar ongeveer in New Zealand gewoond. Daar heb ik de grootste deel van mijn kookervaringen opgedaan. Mijn stijl is dus een mengelmoes van hier en daar. Zo heb ik ook een schaar van vrienden die daar wonen waar ik nog steeds leuk en goed contact mee hebt. Door het contact krijg ik ook zo af en toe wat leuke ideetjes en/of recepten toegestuurd. Die moet ik dan uitproberen, dat snap je wel.

Een van die recepten kreeg ik net voor de kerst en was van een vriend die eigenaar/kweker is van champignons. Hij deelde dit op zijn pagina, Quality Mushrooms en ik heb het bijna voor 100% gevolgd.

Wat leuk was, dat er Nederlands vroegen naar vertaling van ingrediënten. Bv, " wat is capsicum?" dat is dus een paprika. Frans had geen kleur bij gegeven ook niet hoe je de onderdelen moest/kon snijden om zijn gerecht helemaal na te maken. Enfin. Ik heb er wat van gemaakt en het smaakte uitstekend. Dus bij deze: Hier een Nederlandse versie.


50 gram gember ( ik ging ervan uit dat het vers geraspte gember was) 
2 rode pepertjes ( ik heb chili vlokken gebruikt)
50 gram kokos olie ( ik heb knoflook olijfolie gebruikt)
50 gram boter
2 paprikas ( 1 rood 1 groen in kleine blokjes gesneden)
1 klein uitje ( ik gebruikte een rode ui gesnipperd)
250 @ 300 gram champignons ( ik had 3 soorten- champignons, kastanje champignons en oesterzwam champignons)
Zout en peper
In de wok verhit de olie en smelt de boter erin ( ik heb knoflook olijfolie gebruikt met boter). Bak de uitjes en paprika's glazig, voeg chili vlokken ( naar wens)  toe. Voeg de champignons toe en schep alles om. Ik heb de champignons allemaal anders gesneden, de gewonen in plakjes, de kastanje in grove blokken en de oesterzwam in repen.) Als het wat droog bakt voeg iets meer boter toe. Maak op smaak met zout en peper. Blijf omscheppen tot gewenste gaarheid is bereikt.

Heerlijk op glas noodles, rijst of zelfs op toast. Ik zou zeggen Smakelijk eten.

Kookze.

Leren via het kijken- dan zelf doen!

Lepeltje met feta mousse

Halverwege januari al. Het moet niet gekker worden. De dagen vliegen voorbij. Misschien ligt dat aan mijn leeftijd of de drukte. Het gaat allemaal zo snel

Komende weken ga ik wat nieuwe dingen proberen, zoals het maken van feta Mousse die ik afgelopen week gebruikt hebt voor een receptie met vrienden. Deze deel ik onderaan de foto met de link voor jullie. Ik gebruikte de mousse met een zwarte olijf erop op een 'een hap' lepel. Het was erg in trek. De ingrediënten staan onder het filmpje ( in het Engels). De chef maakten er een bietensalade bij. Ik wilde alleen de mousse.

 

Met Kerst hoefden ik niet te koken. Uiteraard heb ik wel meters gemaakt in de keuken. Er moesten hapjes en maaltijden komen. Er kwam bezoek, er werden bezoekjes afgelegd. Dan breng ik graag wat mee Uit mijn Keuken. En daar kwam nog bij dat mijn zwager een verdieping hoger woont en er het een en ander te vieren viel daar - en als kokende schoonzus ben ik heb dan graag van dienst als privé cateraar. 

Het beviel best wel om geen kerstmenu te verzinnen en voorbereiden. Toch zou ik het missen als we dat elk jaar zouden doen. Een kroon op je jaar, denk ik dan. Allerlei lekkere recepten uitgeprobeerd te hebben het hele jaar door en daar dan een selectie van te maken en mensen verwennen aan tafel met een 5 of 6 gangen menu. Heerlijk vind ik dat. Maar goed, als iemand voor mij kookt kan ik ook genieten. En zo heb ik weer wat nieuwe ideeën opgedaan.

Het afgelopen jaar heb ik hard gewerkt, ja echt hard werken, aan wat kilootjes eraf. Dat lukte de eerste maanden maar matig tot er schot in de zaak kwam. Ik was 8 kilo kwijt en bijna op streef gewicht. Toen kwam herfst en winter om de hoek kijken. Gepaard met feestdagen en wat extra speciale tafelmomenten en ik ben een stukje terug gevallen ( of eigenlijk aangekomen ). Zooooo jammer. Dus, vanaf vandaag komen er weer meer salade maaltijden voorbij hoewel de temperatuur buiten nog steeds stoofpotje en winterkost uitlokken. Ook zullen er minder koekjes en taart stukken naar binnen gewerkt worden. Ik weet waar mijn valkuilen liggen. Brood, aardappelen en sauzen. Een echte zoetekauw ben ik niet hoewel in deze periode ik toch wat vaker aan wat lekkers zit te knabbelen. Dus, gas terug en vaker de trap nemen. Misschien gewoon de trap op en neer zonder doel anders dan fitness. Ik ben geen sportschool fanaat. Heb dat geprobeerd. Was in m'n uppie en dat viel tegen.

Maar nu - menu! Ik blijf actief in mijn keuken hoor. Er valt zoveel te leren en ontdekken. De afgelopen weken heb ik een kook series zitten kijken online. De tv biedt ook weinig in deze periode en niet dat ik de hele dag tv kijk, maar voor ontspanning is het wel eens lekker met de benen op de bank en hersenen uitzetten. Ik zie het als een kookboek lezen - maar dan naar kijken en luisteren. Zo zie je meer en vallen de kleine dingetjes op die koken juist zo leuk maken.

Online staan meerdere jaren van de serie The Great British Menu. Nou is het wel Engels gesproken en zonder ondertiteling. Toch is de keukentaal universeel. De beelden spreken ook voor zich. Ik heb de serie van 2015 en 2016 bekeken. Het is even zoeken naar de afleveringen wat het zijn er nogal wat. Deelnemers, gekwalificeerde vaak hoog opgeleide koks, doen mee aan een wedstrijd om een banquet maal te mogen bereiden. De doelgroep is elk jaar anders dus de menu's ook. Er zijn 8 regio's die mee doen met 3 koks per groepje. Daarvan gaat 1 door naar de finale. Uit de finale komen dan de 4 gerechten, Starter, Fish, Main en Dessert. Soms zijn er 4 koks, soms minder en mag 1 kok meerdere gerechten bereiden. Het gaat mij om de gerechten, de onderdelen van de gerechten en de technieken. Zo spannend af en toe.

Elke regio is 1 week in de keuken- 4 gerechten en dan de laatste dag de afvalronde en keuze kok die naar de finale gaat. De regio's zijn, N-Ireland, Wales, Scotland, Central, North-West, North-East, South-West en South East. De jaar 2016 was een kroonjaar voor koningin Elizabeth. Stel je voor dat je als kok voor de koningin haar gasten mag koken. Enfin, genoeg hierover. Ik heb ervan genoten...misschien is het wat voor jou.

Kookze!

Uit eten met de kerst- bij Hotel- Restaurant de Prins.

Ik hou van koken. Ik hou ook van vrienden en familie om de tafel. Ik hou van gezelligheid en lekker eten. Dit jaar kwam er geen eten Uit mijn Keuken met de kerst. Ook niet op 2de kerst dag. Het was een keuze waar ik nog achter sta maar niet een die ik elk jaar zo zou willen hebben. Ondanks het lekkere eten, de vrijheid en rust. Een keer eerder waren wij uit eten geweest op kerstdag. Het jaar was 2012 en een paar dagen voor de kerst op 19 december overleed mijn lieve schoonvader. Hij kon niet begraven worden voor de kerst. Het gevoel was zo raar om toch 'kerst' te vieren. Het leek niet pluis. Toch wisten wij wel dat pa had gewild dat wij 'gewoon' de kerst zouden vieren en het er beste van te maken wat er te maken viel. Wij zijn bij Kampong Kita neergestreken. Daar was hij samen met ons een paar keer geweest en we wisten- dat had hij ook leuk en lekker gevonden.

Dit jaar, voor welke reden dan ook, kwam ik maar niet in de kerst sfeer. Op mijn Facebook pagina zag ik een post van Hotel Restaurant de Prins, Buren verschijnen. Het kerst menu was online! En zonder veel geklets en gedoe hebben wij een tafel geboekt, mijn man, mijn zwager en ik. Er kwam nog een stoel bij. Dat voor een lieve vriendin/buurvrouw die ook alleen zou zijn die dag. Voordat ik het wist was het beklonken. Wij gingen uit eten met de kerst. Rust in de tent. Ik krijg op mijn kookpagina ook allerlei lekkernijen voorgeschoteld en nu hoefden ik er geen aandacht meer aan te besteden...nou ja, dat is te moeilijk, maar ik hoefde geen keuzes te maken voor een eventueel menu.

Wat was dit een goede beslissing zeg. Niet dat wij daar aan twijfelde want we hebben vaker bij de Prins gegeten maar nooit zo uitgebreid als dit. Een 5 gangen menu.Voortreffelijk!

Het begon al buiten. Wat ziet dat gebouw er geweldig uit. Als een sprookje. Bij binnenkomst een warm onthaal, jassen aangenomen en werden wij naar onze tafel gebracht. Het was ook echt 'onze tafel' want op de menukaart stond onze naam.

Een lekker fris aperitiefje - de enige alcoholconsumptie die ik als BOB de hele avond op had.

Ik was al helemaal blij van het menu toen ik het online zag en daar werd ik alleen maar blijer van toen ik eenmaal de borden op tafel zag komen. Alles met liefde en zorg gemaakt en gepresenteerd. De smaken vol en overheerlijk. Met z'n 4-en waren wij zeer verrast en uitermate tevreden met wat ons voorgeschoteld werd. Wie wordt nou niet blij van een heerlijke coquille, varkenswang, wildstoof, roodbaars, reerug. Wat leuk was, was het wijn arrangement. Deze hebben de andere 3 als half genomen. Dus geen volle glazen maar wel genoeg om het gerecht tot volmaaktheid te laten komen. Ik hoorde alleen maar goede geluiden bij het bespreken en evalueren van wat in de glazen geschonken werd.

Het is echt niet de bedoeling om elke kerst uit te gaan eten. Toch zal dit niet de laatste keer zijn. Deze ervaring heeft geleerd dat het ook zeer waardevol en gezellig is als je een keer ergens anders aan tafel schuift en jezelf lekker laat verwennen. Buren ligt niet naast de deur maar wij hadden het er voor over om die 50+ kilometers in de auto te zitten om aan te komen op dit adres.


Wij waren zeer tevreden over de bediening, de ambience, de stijlvolle aankleding, de wijnkaart en zeker de gerechten met als kanttekening het dessert. Dit was lekker maar wel voor ons allemaal die als laagst gescoorden in deze lange lijst van lekkernijen. Dit hebben wij ook aan de bediening gemeld. Dat is alleen maar eerlijk. Het was geen negatief kritiek maar opbouwend bedoelt. We misten een 'crunch' en een zuurtje. Het zag er overheerlijk uit en het was een leuke vertoning om het aan tafel met de brander op de meringue een kleurtje en gaarheid te krijgen. Dat was geweldig. Alleen net als ik al zei, het viel net iets minder in de smaak gewoon omdat verder alles zo super lekker en op smaak was.

Alle lof aan het personnel in de keuken en in de bediening. Jullie hebben ons een onvergetelijke avond bezorgd. Dank daarvoor.

Speculaas, appel en blauwe bes

Ik weet het, de sint is alweer vertrokken en zijn paard staat op stal. Toch kan ik lekker nagenieten van de smaken en geuren van Sinterklaas. Vooral van speculaas. Ik moet zeggen dat dit jaar er weinig gesmuld is van deze lekkernij maar de beetjes hier en daar maakten veel goed.

Morgen, de dag voor kerst. En nog wel op een zondag. Beetje rare dag indeling zal het worden denk ik. Laatste voorbereidingen voor velen. Ik hoef niet te koken- dat word voor mij gedaan dit jaar. Wel een vreemd gevoel. Beide dagen gaan wij uit eten. Dat word vandaag aan de droog brood en water.

Zondag is vaak koffie ochtend en vandaag is het ook zo. Ik heb wat gebakken om mee te nemen. Een speculaas appeltaart variant. Appel en speculaas gaan goed samen. De geur van de kruiden is ook heerlijk vooral in deze koude donkere dagen. Ik had nog wat appels liggen. Een plannen begon te dagen.

In een springvorm heb ik een speculaas koekjes bodem gemaakt. Het recept van van Rudolf van Veen met als aanpassing, ik heb de suiker niet in melk opgelost. Ook heb ik 1 tsp kardemom toegevoegd. Het deeg niet eerst laten opstijven in de koelkast maar meteen in de vorm gedaan en buiten waar het 6 graden was, even laten koelen en rusten. Mijn koelkast was redelijk vol en het balkon biedt regelmatig uitkomst als alternatief.

De drie appels ( allemaal andere soorten) geschild en in kleine blokjes gesneden. Uit de vriezer blauwe bessen gepakt en bij de appelstukjes gedaan ( dat doe ik niet meer. Vers is toch best. Er zit teveel vocht bij het bevroren fruit). Limoenrasp en sap bij de vruchten gedaan en het bakblik ermee gevuld. Gebakken in de oven op 160 graden tot gaar. Moest beetje gokken - het was ong 55 minuten.

De geur die uit mijn keuken kwam was hemels. Zalig hoor die speculaaskruiden met appel. De helft van de taart werd meteen gebruikt. De rest zou ik de volgende dag kunnen gebruiken. De overgebleven taart heb ik afgedekt en ja, weer buiten in de kou gezet.

Jammer hoor. Hoewel de taart echt nog zalig was om te eten, was de deegbodem, net als vaak bij appeltaart, zacht geworden. Zoals ik al aangaf, de blauwe bessen uit de vriezer was geen goed idee. Ik vermoede het en toch wilde ik die in de taart erbij hebben. Enfin, het was geen misbaksel maar wel een puntje van aandacht. Ondanks de 'soggy bottom' werd elke kruim opgepeuzeld en waren de 'MMmmmmmmm' geluiden te horen waardoor ik toch tevreden was.

Ik hoefde verder niets te bereiden voor kerstdag omdat we uit eten gingen. Vandaag is het tweede kerstdag. Ik ga zo een pavlova maken. Dat is mijn bijdragen aan het diner bij vrienden.

Kookze en tot de volgende keer.

Voor meer leuke tips, gerechten en ideeën, ga naar mijn FB pagina: Uit mijn keuken

Lam als hoofdgerecht en Pavlova voor dessert

Een van de mooiste samenzijn momenten met vrienden vind ik persoonlijk - het delen van een maaltijd. Wij doen dat veel en vaak. Het leuke is het geven van een "diner bon!'. Voor verjaardagen, feestelijke gebeurtenissen- of gewoon, omdat het leuk is.

Wij hebben ook 1 keer in het jaar een kerstdiner proeverij. Dat is zo leuk. Vrienden die 4 maanden van het jaar weg zijn met hun boot komen in de eerste week van december het kerstmenu evalueren ( zeg ik met een knipoog). Jaren lang kwamen pa, twee tantes en zwager eten met kerst. Veel is veranderd. Ouderdom heeft een gat geslagen in onze familiefeestdag. Nu zoeken wij 3-tjes, manlief, zwager en ik een nieuwe manier om kerst weer gezellig te maken. Voor de 2x keer in 5 jaar kook ik niet. We gaan uit eten. Ook leuk maar anders. Toch wilde ik ons jaarlijks december etentje niet voorbij laten gaan. Gisteravond was het dus zover. Gezellig aan tafel met z'n 4-en om het afgelopen jaar even door te nemen. Wat een lol hadden wij.

In voorbije jaren stelde ik vooraf een menu op. Zocht allerlei leuke recepten bij-elkaar en als er echt nog nooit eerder geprobeerde gerechten of technieken bij zaten- was het oefenen oefenen oefenen. Erg leuk. Dit jaar zoals alle dingen anders liepen, liep ook de planning anders. Behalve het dessert wist ik gisterochtend nog niet wat er vooraf op tafel zou komen. Ik had ook een gezelligheidsafspraak staan voor 11:15. Alsof ik niets te doen had die dag! Om 10:30 koos ik het vlees. Lamsnek. Ok. En dan....?!

Ik heb 30+ jaar in New Zealand gewoond. Lam is daar 'gewoon'. Wel duur maar een gebruikelijk vleessoort. Ik kan er goed mee overweg dus. Wat past erbij? Pompoen, zoete aardappel, bieten, doppertjes, pastinaak ( =Down Under geen vergeten groente maar 'gewone' kost), munt. Het hoofdgerecht nam vorm aan en ik had er een goed gevoel over. Als je dit stuk vlees nog nooit op heb...kijk dan online of klik op deze link. Er is veel te leren op gebied van lam in Nederland.

Ik denk dat het dessert eigenlijk de aanzet was voor mijn keuze vlees. Ik was al van plan om een pavlova te maken. Dit gerecht/dessert is toch een icoon van Down Under of het nou New Zealand of Australia is maakt mij niet zoveel uit. Twee kinderen wonen in New Zealand en eentje in Australia dus ik zit hier altijd wel goed mee. Er is een groot verschil tussen pavlova en schuimgebak, oftewel meringue. Een pavlova is een zachte schuimtaart van binnen ( marshmellow- actig) met een knapperig en krokante huid. Het is broos toch stevig. Meringue is suiker en eiwit. Pavlova is eiwit met fijne bastard suiker, azijn, maizena, citroen of citric acid. Meringue moet helemaal droog gebakken. Pavlova hoeft alleen de buitenkant droog en knapperig waarna je de oven uitschakelt en de deur op een kier open laat staan. Ik zet dan een houten pollepel tussen de deurklep dat het net open staat en open blijft. Zo koelt de pavlova af en behoud hij z'n vorm. Ontsnapt ook de vocht en blijft het krokant.


Ook hier weer geldt als je een recept wil van dit gerecht zoek dan op Youtube en dan liefst een Australisch of New Zealands recept. Zo zie je niet alleen hoe het moet maar over het algemeen word er ook uitleg bij gegeven. De beelden zijn goed te volgen al is je engels misschien wat roestig. Er zijn ook American Youtube thuis chefs die het recept goed voorleggen. Een daarvan is JoyofBaking.
Ik moest erg aan haar wennen want ze is echt heel precies en uitgebreid met haar uitleg. Haar recepten die ik gebruikt hebt zijn allemaal geslaagd.

Ons etentje zit erop voor 2017. De keuken is glad, de schalen leeg en de buikjes vol. Nog even een paar lekkernijen dit jaar en dan begint 2018 met nieuwe uitdagingen. Daar heb ik best wel zin in.

Kookze en tot de volgende keer!

Voor meer leuke tips, gerechten en ideeën, ga naar mijn FB pagina: Uit mijn keuken

Koken en bakken

Er is een Facebook pagina " Heel Facebook Bakt (Unlimited)'. Daar zet ik wel eens een post op. Daar mogen alleen ge'bak'sels op. Dus geen brood of dingen die niet als 'taart' worden bestempeld. Dat is dan duidelijk. Bij bakken denk ik niet alleen aan taarten- dus moet ik opletten dat ik niet de verkeerde foto's en recepten plaats. Het bericht wordt, na aankondiging, verwijderd.

Nu bak ik niet alleen maar kook ik ook. En, ik plaats de recepten niet met foto maar schrijf blogs. Op sommige pagina's is het ook weer niet toegestaan om iets anders te plaatsen dan een foto met recept...dus een blog met recept is daar dan niet welkom. En zo heeft elke pagina zijn/haar regeltjes. Soms duidelijk, soms obscuur. Ik vind het beetje lastig om te weten wat ik waar kan delen. Er zijn pagina's voor 'gezond en puur' eten! 'Zonder suiker' Vegetarisch...noem maar op. Zoveel mogelijkheden. Het is maar waar je van houd of belangrijk vind.

Ik vind het delen van recepten leuk. Ontdekken van nieuwe smaken en ideeën ook geweldig. met moeite volg ik recepten tot in de puntjes omdat ik dan toch denk...ach een snufje van dit, een druppeltje dat erbij zal de smaak ten goede komen. Een van mijn valkuilen is dat ik niet alles wat ik aanpas meteen opschrijf. Dus een recept helemaal perfect kunnen herhalen kan lastig zijn. Daar werk ik momenteel aan. Alles vast te leggen. Want soms krijg ik een verzoek voor een recept van iets wat op mijn pagina is versschenen en dan weet ik het eventjes niet meer.

Er is een recept waar ik redelijk wat aan gesleuteld hebt de afgelopen weken. Mijn Carrot Cake recept uit 1984-86. Als een volger van Australian Master Chef zag ik een Carrot Cake variatie die mij wel aansprak. Erg lekker dan wel iets meer bewerkelijk dan het mijne. Wat doe je dan? Dan pas je het aan. Nou ja, dat doe ik dan ook.

Onlangs een rijsttafel voor 16 personen bereid. Met als afsluiter bij de koffie - Carrot cake a la ik. De gasten waren neven en nichten van manlief en mijn zwager. Dat ik bakte enzo wisten ze wel... maar we hebben ze nog nooit met z'n allen aan tafel gehad. Wat een leuke middag/avond was dat zeg. Veel gelachen en oude herinneringen opgehaald. Voor herhaling vatbaar was de algemene uitspraak na afloop.

Enfin, hier dan een aangepaste recept voor 'mijn' Carrot cake. Hij is wat smeuïg van textuur en daar houd ik wel van. Ik durf te beweren dat niet liefhebbers van Carrot Cake- deze wel heerlijk zullen vinden.

In voorbereiding: Schil zo dun mogelijk twee sinaasappels ( probeer het zonder wit aan de schil te krijgen.)

Pers het sap van de sinaasappels. Snij schil in hele dunne reepjes en doe sap en schil in een steelpannetje. Voeg toe half kopje water, 1/2 kopje suiker ( meer als sinaasappel zuur is). 1/2 tsp kruidnagel en 1 tsp Kardemom. Al roerend breng aan de kook, dan zet vuur iets lager. Houd wel in de gaten. Vocht moet inkoken tot siroop. Roer zo af en toe. haal van vuur en zet ergens ( buiten?)  om af te koelen.

In een grote kom zeef en meng goed:
1+1/2 cups bloem - 1+1/2 tsp Bakpoeder - 1 tsp Baking Soda
1/2 tsp zout - 2 tsp kaneel - 1/2 tsp kruidnagel - snufje nootmuskaat - 1 tsp kardemom - 1 tsp gember.
Voeg toe: 1 cup donkere bastaard suiker en 1/2 cup witte suiker. Meng eerst dan aan bloem mix toevoegen.

Combineer 3/4 cup olie met 3 eieren- kluts dit mengels goed los en voeg aan droge ingrediënten toe.

Voeg geraspte wortels ( 2 cups) en 1/2 cup gehakte walnoten en 200 gr fijn gehakte ananas toe ( zonder sap). Meng dit eerst en voeg aan het beslag toe. Roer goed.
Schep 1=1/2 lepel sinas siroop en sinas schil en voeg aan mengsel toe.

Giet mengsel in 23cm doorsnee springvorm. Bak op 150/160 graden voor ong 55/60 minuten of totdat baknaald schoon uit de taart komt. Baktijd afhankelijk vochtinhoud van ananas en sinas.

Terwijl taart in de oven maak de topping bestaande uit Phillidelphia (of andere cream cheese merk), poedersuiker ( naar smaak) en wat citroen rasp en kaneel.

Na afkoel periode besmeer de taart met de topping, en decoreer met walnoten stukjes en gekarameliseerde sinaasappelschil.

* voor variatie voeg ik soms vers geraspte gember en wat rozijnen aan de sinas siroop toe. Kook het even mee en koel af.