Een nostalgisch bakmoment

Maandagochtend en de dag begint grauw buiten. Ideaal om de oven aan te zetten en het huis te vullen met vers gebakken koekjes.

Morgen ga ik naar Leeuwarden- een bezoek brengen aan mijn dierbare familieleden waaronder mijn jarige broer. Hij wordt 62 en is, net als ik, teruggekeerd naar het land van zijn geboorte. Hij woont zelfs op steenworp afstand van de geboorteplek van onze vader.

Ik was al gauw op een idee voor zijn verjaardag. Hij heeft alles wat hij nodig heeft - maar je wil toch iets meenemen. Mijn keuze viel op twee soorten koekjes 'uit de oude doos' zeg maar.

• Anzac biscuits ( ANZAC= Australian-New-Zealand-Army-Corpse) - is dit een Nieuw Zeelands recept of een Australische? De jury is er nog niet over uit. Ik weet alleen dat ik deze als 12 jarige voor het eerst bakte in Nieuw Zeeland.
• Peanut Brownies. Ook zo'n lekker koekje die Down Under als favouriet gebakken wordt en als kind ook vaak bakte.

Het leek mijn leuk om deze te bakken en een koekjestrommel er mee te vullen. Koekjes hebben een langer houdbaarheidsdatum dan een cake of taart- en deze kan hij dan in alle rust opeten en van genieten.

tJa, en dan gebeurde er iets waar ik geen rekening mee had gehouden. Ik kreeg een soort heimwee gevoel. Er begon iets in mij te knagen. Zodra het eerste rek de oven in ging en de geur vrij kwam was het helemaal raak. Mijn ogen werden vochtig en ik kreeg kippenvel op mijn armen.

Opeens was ik terug in de tijd. De tijd van jonge kinderen, van mijn leven als moeder in Nieuw Zeeland. Van blije gezichten, broodtrommeltjes vullen en gezellig na school aan tafel. Het overviel mij zo onverwachts. Even, heel even deed het pijn. Toen kwam het gevoel van dankbaarheid de kop op steken. Dat mijn herinneringen zo mooi en zo dichtbij waren.

Koekjes van eigen deeg- ja, ze zijn het lekkerst vers en met liefde gebakken. Morgen mijn broer(tje) blij maken. Dubbel genieten. Het bakken is gelukt- er staan zo'n 60 koekjes klaar en ik ben een blij mens. Blij dat ik dit kan doen. Blij dat mijn hart en hoofd samenwerken. Blij dat ik mijn genot van dit baksel kan delen.

Het kiezen van apparatuur in de keuken

Twee jaar geleden zijn wij verhuisd naar een appartement. Aan mij om een nieuwe keuken te ontwerpen en binnen het budget, te zetten naar mijn eigen hand. Veel denkmomenten en keuzes gemaakt te hebben ben ik ontzettend trots en blij met het resultaat.

Mijn lijst was redelijk recht toe recht aan. Door de ruimte en wensen - was het een project van 'hoe past dit het beste' voor mij.

Mijn grootste wens was - geen kastjes aan de muur maar een 'pantry'. Na jaren lang in New Zealand gewoond te hebben en redelijk regelmatig verhuisd te zijn - wist ik dat ik een pantry ( een grote voorraadkast) als een geschenk beschouwde. In Nederland staan die niet in het assortiment van keuken inrichtingen. Dus het was hard bikkelen om mijn visie helder te maken bij de keukenzaak waar wij onze keuken vandaan hebben. Uiteindelijk een compromis gesloten. De aannemer heeft de binnenkant gebouwd en het keukenbedrijf heeft voor de 'aankleding gezorgd.

Ik had ook besloten om geen magnetron meer te kopen. De ruimte moest optimaal ingezet worden. Nog iets aan de muur of op mijn aanrecht was dus ongewenst. Ik wilde een oven waar ik wat aan had. Niet van die kleine dual ovens waar je geen hele kip in kwijt kan. Of twee dingen tegelijk naast elkaar kon zetten. Dus, alleen een oven. Ik ben er erg blij mee. De magnetron wordt niet gemist. Mijn manlief was daar eventjes huiverig voor - onnodig zo blijkt.

Ik ben erg blij met mijn keuken- nu nog steeds na 2 jaar in gebruik te hebben. Ook de pantry indeling. Ik kan er ZOVEEL ik kwijt. Toch moet men voorzichtig zijn. Door veel ruimte te creëren is het gevaar dat je die ruimte op wil vullen. Los staand apparatuur nam veel ruimte in beslag. Mijn wens voor een keukenmachine kwam steeds dichterbij om werkelijkheid te worden.

En dan, wat kies je? Ik was eigenlijk al snel uit welk merk, of eigenlijk welke merken in aanmerking kwamen. De blender moest van glas zijn! Wat ook belangrijk was - de extra 'attachments'. Welke hulpmiddelen zaten erbij of konden bijbesteld worden. Wat wil ik eigenlijk? Die lijst had ik gemaakt.

Ik wilde een vruchtenpers, citrus zou handig zijn gezien mijn artrose, snij en rasp schijven, een gehakt molen- is toch lekkerder om je eigen vlees te malen. Dan weet je precies wat erin zit. Ook handig voor de gerechten als kroketten, bitterballen en ragout achtige schotels. Het vlees is dan heerlijk om in de ragout te verwerken. Mijn handmixer werkte nog prima maar mijn handen minder. Alles moest eigenlijk voor mij wat handiger en minder belastend in gebruik zijn.

Ik heb voor het merk Kenwood gekozen. Mij al jaren bekend en vertrouwd. Ik had ook oog op die van Russel Hobbs - ook bekend bij mij. Ik heb de waterkoker en toaster en gebruikte deze ook in New Zealand. Al waren de verschillen klein, moest ik wel een knoop doorhakken.

Wat ik wel lastig vond is dat de machine nergens in een winkel stond. Wel een variant van het merk dus ik heb wel goed kunnen onderzoeken, maar had graag de hele machine eerst even onderhanden gehad en ik gunde de vakkundige verkoopsters die ik heb gesproken de aankoop. Ik was uiteindelijk toch gedwongen om online te kopen. Niet echt mijn stijl. Enfin, als het niet anders kon - dan maar zo.

Is het de beste die ik kon kopen? Voor wat ik nodig had, geld voor over had en ruimte had- JA. Dit paste in mijn verhaal. Is het voor iedereen de beste machine? Dat weet ik niet. Dat kan alleen beantwoord worden door diegene die op zoek is, weet wat hij/zij  nodig heeft en kan betalen. Ik zou zeggen, maak een lijst en ga dan op zoek.

Ik ben tevreden. En dat, is waar het om gaat.

Appeltaart maar dan ietsjes anders

Op mijn aanrecht pronkt nu mijn nieuwe keukenmachine. Ik ben er de afgelopen week mee aan de slag gegaan. Ook al ben ik keukenmachines gewend- het is toch net als een auto, opnieuw vertrouwd raken met alles wat beweegt, piept, kraakt en maalt.

Tot nu toe ben ik tevreden. Toch is het wennen. De grondstoffen om apparatuur te maken wordt niet alleen schaarser, maar ook duurder. Mijn oude machine was bijna niet te tillen, deze wel. De schaal was robust en zwaar, deze licht en dunner. En ga zo maar door. Ik heb wel gekozen voor een glazen blender. Daar was ik resoluut in. Dus dat hielp ook bij het elimineren van merken en modellen. Ook de gehakt molen is van hoog kwaliteit.

Koffieochtend en theemiddag gasten kunnen er voor 90% op rekenen dat er iets 'vers uit de oven' bij de koffie/thee geserveerd wordt. Al is het een simpele scone of cup cake. Afgelopen zondag de banana-walnotentaart gebakken als eerste proef. Gisteren een appel-bosbessentaart vers van de pers gemaakt net voordat de gasten arriveerde. Heerlijk die geur dan. Verwelkomend en huislijk. Een geur die bij velen een nostalgisch moment op kan roepen. Ik denk dan met een vleugje weemoed aan mijn vader. Hij was van de appeltaarten thuis.

Het basisrecept voor het deeg is ook een die pa altijd gebruikte. Uit het oude Margriet kookboek die hij en mijn moeder kregen bij hun trouwen. Ik heb die weer van mijn modere gekregen als ' erfstuk" en ben er ook zuinig en voorzichtig mee.

Deeg: - 250 boter, 350 bloem, 175 suiker en 3thl bakpoeder, snufje zout.

Toch wilde ik wat extras. Dus in het deeg ging ook citroenrasp, kardemom, kaneel en gember. De appels schilden en snee ik altijd in partjes eerst en zetten ik ze weg in een schaal met kaneel, beetje suiker en kruidnagel en citroensap. Nu even niet. Ik wilde bosbessen van Blue Berrie Hill ( in Well) erin verwerken.

Dus, na het bekleden van een springvorm met het deeg, laagje appel, laagje Blue Berry. Laatste laag appel. Daarna een kruim gemaakt van het overgebleven deeg, geschaafde kokos, walnoten, boter, bloem, donkere bastard suiker, snufje kruidnagel, en amandelschaafsel. De taart gewoon gebakken zoals ik een appeltaart bak. Niet meer, niet minder.

Nu, nog geen volle dag later- al voor 2/3 op. Bezoek gisteravond en vanochtend. Het viel enorm in de smaak. Voor herhaling vatbaar dus.

Wonderen in de keuken.

Ik zeg wel eens als er iets mis dreigt te lopen " Wonderen zijn de wereld niet uit." Deze uitspraak maak ik niet luchtig. Het betekend precies wat de inhoud zegt. Er gebeuren nog steeds wonderen. Ik geloof in WONDEREN.

Wonderen zijn dingen die onverklaarbaar zijn. Moeilijk te doorgronden en/of uit het niets komen. Buiten het geloof om wordt het woord ook gebruikt. Je hoeft geen gelovige te zijn om iets als een wonder te ervaren.



Op de Wikipedia pagina WONDER staat er o. a. dit over, " Het woord 'wonder' kan in het algemene spraakgebruik ook duiden op iets dat grote verbazing wekt en moeilijk te geloven of te begrijpen is, vaak kwalificeert men die gebeurtenis dan als 'wonderlijk'.


Nou wordt ik dus aangetrokken door dat woord omdat het voor mij meerdere dingen betekend. Ik las een advertentie die op mijn kookpagina verscheen en daarop stond -

"De enige echte WONDERpan".

Ik had hier nooit over gehoord- totdat ik de informatie ging lezen. Een lampje van herkenning ging branden. Opeens moest ik aan allerlei alternatieve manier van eten bereiden denken. We zijn zo gewend om het knopje op de kook of gasplaat aan te zetten. De magnetron is bijna niet weg te denken uit de keuken behalve die van mij dan 😉 . Toen ik 2 jaar geleden een nieuwe keuken ontwierp was dat een apparaat die niet terug hoefde te komen.


Het liefst verwarm ik een overgebleven maaltijd met stoom. Ik heb een 'gatjes' pan. Daarin leg ik een stukje aluminium folie met daarop de te opwarmen etenswaren. Water in de pan. De 'gatjes' pan erop en stomen maar. Het gerecht wordt zeer snel zo bloed heet, blijft sappig en is verrukkelijk en om van te smullen.


Maar terug naar die 'WONDERpan'. Het is toch waar dat 'vroeger' mensen net zo vindingrijk waren als tegenwoordig. Die WONDERpan is niet nieuw. Deze verdween een beetje uit zicht rond de jaren '60. Nu in een nieuw jasje, en met zicht op milieu, fossiel brandstoffen en duurzaamheid is er een nieuwe golf van WONDERpan gebruikers. Op zich best wel leuk. Het biedt veel mogelijkheden zoals bij het kamperen, kleine keukens, op kamers woonende studenten en zelfs met een kookplaat voor ouderen in een kleine woning- nog de kans om zelf een taart te bakken.


Wat ik wel vind, is de prijs is wel ERG hoog. Voor mij even geen WONDERpan- want ik denk dat ik wel heel veel zou moeten bakken om het bedrag terug te verdienen via de besparende kosten. Ik blijf de ontwikkeling hiervan wel volgen. Altijd leuk.


Welke 'ouderwetse' kooktechnieken en mogelijkheden zouden ook in een nieuw jasje terug mogen komen? Ik ga hierover nadenken.

Mijn aankoop

Afgelopen zaterdag heb ik mijn nieuwe keukenmachine in gebruik genomen. Toen ik uit Nieuw Zeeland terugkeerde heb ik maar wat persoonlijke dingen meegebracht, mijn huishoudelijke artikelen achtergelaten. Zo dus al mijn keuken handigheidjes, hulpmiddelen en favourite pannetje en schalen zeg maar. De spatel die naar je eigen hand staat, het aardappelschilmesje die je met je leven beschermd omdat het zo'n fijn mesje is. Nou ja vul zelf maar in wat je niet kwijt zou willen.

De afgelopen 16 jaar heb ik daar weer verandering in gebracht. Ik schafte een paar dingen aan, en toen ik een nieuwe relatie kreeg- kwam ik in een keuken terecht waar het een en ander aanwezig was. Daar heb ik dankbaar en met plezier gebruik van gemaakt. Nu wonen wij anders. De keuken is door mijn eigen hand ontworpen en was het ook tijd om de oude apparaten te vervangen voor nieuwe.

Zaterdag: Een dag om niet te vergeten. De deurbel ging. " Ik heb een pakketje voor u." Nou laat ik zeggen- het was een GIGA doos. Ik denk dat de bezorger blij was met de aanwezigheid van een lift.

Het was spannend om de doos open te maken. Ik heb er eventjes mee gewacht. Om naar die doos te kijken was al spannend. Dit is geen gewone aankoop die je elke dag doet. Even van 'het moment' genieten.

Het uitpakken was een feest. Wij hebben een grote vierkante tafel. Die stond vol van alle 'extras' die bij de machine geleverd werden.

De pantry moest nu opgeruimd worden. Weg met de losse 'dingetjes' en inruimen met de nieuwe orde. Het scheelt enorm in ruimte moet ik zeggen - terwijl ik wel meer hulpmiddelen hebt. De keukenmachine zelf is de basis. Nu heb ik geen losse sappers, citruspers, hand mixer, blender en foodprocessor nodig. Alles past op de machine en is nu compacter om op te bergen. Ik ga de komende tijd genieten van mijn experimenten.

De eerste pot met broodkruim staat al gevuld en de Banana-walnut cake was 'delicious'. Ik ben met deze drie eerste klusjes al zeer tevreden. ( walnoten gemalen in de kleine 'maal'blender die erbij zat)

Geniet mee - hier het recept voor de taart. Ik heb een basis recept gebruikt uit mijn ( wel meegenomen 😁 ) Edmunds Cookery Book. Daaraan heb ik gesleuteld. Het resultaat mag er zijn. Echt waar.

125 gr boter, 125gr suiker, 2 L eieren, 2 rijpe bananen ( geprakt), half kopje fijngehakte stukjes walnoot, 1/2 thl gemalen kardemom, 1 thl kaneel, 1 thl baking soda opgelost in 2 eetlp warme melk, 2 koppen bloem en 1 thl bakpoeder.

Boter en suiker luchtig kloppen, bananen en walnoten toevoegen, een voor een eieren. Goed kloppen. Zeef bloem bakpoeder en kruiden, voeg eerst baking soda aan de warme melk toe en daarna aan het mengsel. Spatel dan meteen daarna de bloem zorgvuldig erdoor. Het kan eruit zien alsof het schift maar dat komt door de baking soda. Gewoon goed mengen. Komt goed.

Bak de taart in een springvorm voor ong 50 minuten op 175-180. Laat iets afkoelen. Snij door midden en koel verder af. I pakje Monchou, sap halve citroen, wat poedersuiker en 1 banaan in plakjes voor vulling.
De Monchou los kloppen, citroen en poedersuiker erbij. Tot een smeuïg geheel mengen. Smeer over taartbodem. Leg plakjes banaan erop. Leg deksel op taart.

Om taart af te werken - opgeklopte slagroom, met zeef bestrooid cocoa erover en chocolade hagelslag.

Smakelijk!