Maaltijden delen

Als moeder was ik gewend om maaltijden voor 5 te koken- en na mate de kinderen opgroeide schoven steeds vaker vrienden en vriendinnen aan tafel om samen met ons mee te eten. Geweldig vond ik dat. En nog steeds.

Nu ik 'maar' voor 2 hoef te koken is het minder arbeidsintensief en is koken voor mij nog steeds een genot. Vier jaar geleden overleed mijn lieve schoonvader. Hij kookte ook graag- en mijn singel zwager at bijna elke dag bij pa. Nu pa er niet meer is, en wij dichterbij wonen komt hij regelmatig mee eten. Want eerlijk is eerlijk, alleen is ook maar alleen. Wij genieten van zijn gezelschap, hij kan zijn dagelijks verhaal kwijt en het is nog gezellig ook.

Soms is het wel eventje
chaos in de keuken

Ons verhuizing 2 jaar geleden bracht ons weer terug op manlief zijn jeugd stekje. Hij kende een aantal buurtjes nog van 'vroeger' waarvan een de ere titel 'oom' droeg. Regelmatig ben ik in de gelegenheid om ook hem nu te voorzien van een 'thuis gekookte' maaltijd. Zijn vrouw is inmiddels overleden en behalve een eitje koken of een soepje opwarmen - verder kwam oom niet om echt 'ouderwetse' maaltijden op tafel te zetten. Hij geniet van het herkenbare zoals een stampotje, witlof of een lekkere kip maaltijd. Tegenwoordig krijgt hij ook onbekende gerechten met smaken die meer in 'mijn' stijl van koken voorkomen. Net na etenstijd gaat dan de telefoon en krijg ik verslag van zijn ervaring. Zo leuk- nee hij eet niet mee, dat is een brug te ver. Wil graag op zijn tijd en gelegenheid eten enzo. Prima toch. Moet kunnen.

Het delen van maaltijden zit er zo ingebakken. Dat is zo een heerlijk gevoel dat je iemand van een gezond en lekkere maaltijd heb kunnen voorzien.

Genieten - dat delen!

Samen aan tafel - toch wel heel symbolisch en belangrijk voor mij. Afgelopen dinsdag naar een oud tante geweest met mijn kratje vol met pannen en attributen om een 3-gangen menu op tafel te zetten. Gewoon, omdat het nog kan. We genieten van de verhalen van vroeger, van bekende en onbekende familieleden en hun bijzonderheden. We lachen, eten, nemen een wijtje erbij en keren met een warm gevoel weer huiswaarts. Zwager is dan ook van de partij. Het voelt als vakantie.

Ook mijn geadopteerde schoonmoeder, die nog elke dag zelf kookt, stofzuigt en boodschappen doet - krijgt zo af en toe wat aangereikt. Zoals erwtensoep. Het is teveel om daar een grote pan van te maken- en terwijl wij jaren van haar erwtensoep mochten genieten- is het nu aan mij om die te maken en aan haar te overhandigen.

Ik voel mij een gezegend mens dat ik dit nog kan en mag doen. Ik weet in elk geval dat vandaag 6 mensen aan 'mijn' erwtensoep zitten vanavond. En dat is toch GAAF!

Ik kook niet alleen om te eten maar om te voeden en lief te hebben - heerlijk!

Smakelijk eten - overal!