In de afgelopen weken is er alleen maar tijd geweest voor mijn bezoek - uit Nieuw Zeeland. Dochter en haar gezin waren hier en ik had nergens anders ruimte voor. Wel voor de keuken hoor- maar het bloggen dat moest eventjes het veld ruimen.
De 3 kleinkinderen zijn ook 11 dagen bij ons geweest zonder hun ouders. Dat was SUPER gezellig.
Mijn kleinzoon is de jongste van de 3. Zijn 2 zussen hebben allebei een andere keuken keus. De een bakt graag en de ander kookt al met passie. De appel is dus niet te ver gevallen - of juist wel. De keuken zit er helemaal in gebakken.
Door een misverstand zijn de in Parijs gekochte macarons in de Thalys blijven liggen. Om het verdriet te verzachten heb ik mijn kleidochter beloofd om macarons met haar te bakken. Stiekum hield ik mn hart vast. Nog niet gedaan en succes was dus niet gegarandeerd.
De oudste had opa spare ribs beloofd. Dat zou smullen worden. Het water liep hem meteen in de mond.
Nederlandse lekkernijen moesten geproefd worden. En voor mijn schoonzoon - vla, veel vla aub. "Oh en ma, mag ik ook naar de patatboer voor een frikandel speciaal?" Bijna 20 jaar geleden toen mijn dochter en haar toenmalige vriend en nu echtgenoot in Nederland waren - was hij gek op de frikandel speciaal en de vla. Kon er niet genoeg van krijgen. Grappig.
Veel producten zijn tegenwoordig overal verkrijgbaar- maar verse stroopwafels op de markt smaakt toch lekkerder als oma ze koopt en naast je staat. Het ontbijt met beschuit en XXL hagelslag, mmmmm heerlijk en de 'pikkeltjes kaas' die in overvloed aanwezig was. Oh wat gezellig allemaal.
Ik kom nog terug op die spare ribs en de macarons- en wat denk je, zouden ze geslaagd zijn?
Wat bijzonder en mooi is het om opa en oma te zijn hè. Het zijn kostbare momenten als de kleinkinderen er zijn. Moeilijk voor jullie dat ze zo ver weg wonen. Sterkte als het dan weer stiller is.
BeantwoordenVerwijderen