En dat was voorheen wel eens anders. Toen moest ik wel georganiseerd zijn - weten wat ik nodig zou hebben. Welke maaltijden ik in de komende week op tafel zou zetten - ook al was de dag niet zo erg van belang maar het gerecht of de boodschappen wel.
Ik wist bv dat ik een mie-kip gerecht wilde maken, iets met gehakt, een pasta schotel, vleespastei misschien en of pizzas of iets dergelijks.
En daar was mijn boodschappenlijstje van zaterdag op gebaseerd. Ik kookte voor een gezin van 5 - en er waren details zoals, wie zwemles had, naar turnen moest of hockey en of er misschien nog een vergadering of iets dergelijks aan zat te komen. Dus, vooruit kijken was belangrijk.
Nu zitten er maar twee mensen aan tafel - de tijden bepalen wij zelf en de maaltijd pas ik aan wat we in huis hebben. En dat klinkt makkelijker dan het is. Soms heb ik teveel keuzes - en soms bar weinig. Toch verbaas ik mezelf regelmatig met wat ik voor elkaar krijg in korte tijd en met wat lijkt, minder interessante ingrediënten.
Vandaag - ik heb 4 maïskolven - gekregen gisteren - Ik heb roerbak groenten ( gekocht in een vlaag van luiheid) en nog een klein stukje rosbief. Noodles heb ik ook in huis en een sausje gaat vast lukken.
Zodra het een 'gerecht' wordt zal ik het opschrijven en doorgeven.
Dat is nou het leuke aan koken uit de losse pols. Allemaal dure ingrediënten in huis halen - tijd nemen om er iets geweldigs van te maken is ook leuk hoor, vergis je niet. Ook zo kook ik maar al te graag. Maar zo 'blind' koken is spannend en brengt allerlei verrassing met zich mee.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten