Weg - betekend niet uit hart, maar alleen meer fysieke afstand.
Ook ben ik lid van twee pagina's die daarmee te maken hebben. Eentje voor Ned in Australie en een Nederlanders in NZ.

Ik zie regelmatig allerlei berichtjes over - 'mis je een patat met ook zo?' of , de 'pindakaas is toch anders'.En zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.
Het duurt best wel even voordat je smaakpupillen zich aan passen aan een ander dieet. In de begin jaren toen ik als kind er naar toe bent gegaan - eet je van alles wat op tafel komt. Mijn moeder probeerde wel de Nederlandse pot op tafel te krijgen maar dan wel met de New Zealandse smaken. Knap vond ik dat. De stukken vlees waren anders gesneden. We konden lamsvlees kopen- wat hier helemaal nog niet gebruikelijk was. Nou ja zo waren er veel veranderingen - en wij gingen met die veranderingen mee.
Mijn moeder stond in hoog aanzien bij vriendjes en vriendinnetjes omdat mam echte Hollandse pannenkoeken bakte. En onze patat was 'wereld' beroemd. Dat wij mayo ( frietsaus was er toen nog niet) ipv tomato sauce ( ketchup) aten vonden ze vreemd. En de visite genoot van de appelgebak die mijn vader zo kundig kon bakken.
Nu, anno 2016 worden er nog steeds lekkernijen 'gemist'. Het is zelf zo dat men oefent en oefent om dingen te perfectioneren. Zoals de frikandel.
Ja er zijn winkels met Nederlandse producten - en de mensen met groene vingers hebben een moestuin voor knolselderij, boerenkool en spinazie. Maar die frikandel- daar draait het nu even om. Vers en uit eigen keuken.
https://www.facebook.com/groups/friendsofthedutchfrikandel/
Ik vond het leuk om dit bericht en deze informatie met jullie te delen. Misschien heeft een van jullie wel familie in het buitenland.... vraag eens wat ze het meest missen ( eten dan he want jullie missen zij het meest)!